Toen ik vorig jaar een 7,5 kreeg voor mijn bachelorthesis, was ik in tranen. Als ik een half puntje hoger had gehad, zou ik cum laude geslaagd zijn. Mijn doel was niet behaald. Het was een door mezelf opgelegd doel en niemand anders eiste van mij een 8. Mensen feliciteerden mij, maar ik was gefrustreerd. Ergens was ik opgelucht dat ik eindelijk mijn bachelordiploma had gehaald, maar ik voelde geen voldoening. Mijn vriend wilde champagne halen, maar ik weigerde mijn feestmuts op te zetten.
Wat doet een cijfer er ook toe..
Het leven gaat gewoon door. Het ging natuurlijk ook niet om het cijfer, maar om het missen van een prettig gevoel. Voldoening voelen vind ik een ongrijpbaar, maar belangrijk gevoel. Je sluit er iets mee af en het motiveert om weer met iets anders te beginnen. Ik vind het moeilijk om te voelen dat iets ‘goed’ of ‘af’ is, dus bedenk ik met mijn hoofd wat ‘goed’ of ‘af’ is. Uiteraard zijn die bedenksels beïnvloed door wat ik gelezen/gezien/gehoord heb en dan is het al gauw niet passend/haalbaar voor mij.
Wel aan een regel voldoen, maakt ook niet per se tevreden. Als ik voor een tentamen een 9 haalde, was ik echt niet gelukkig. Pauzes nemen waarbij je stil staat bij wat je gedaan heb en tevreden bent, vind ik lastig. Er is immers weer iets anders te doen. Er is niet vaak een het-is-oké-gevoel. Dat mis ik bij de kleinste dingen in het dagelijks leven. Als ik de deur van de koelkast dicht doe, komt er gevoelsmatig geen ‘dichtgevoel’. Vanuit een gebrek van dat gevoel, ga ik controleren terwijl ik daarmee nog steeds geen goed gevoel krijg. Dan maak ik maar een regel dat ik drie keer mag drukken.
Wat zou ik graag vaker voldoening willen voelen
Voldoening voelen lijkt me een soort pauzemomentje waarop je je batterij kunt opladen en even niet piekert. Wat ik wel ervaar is opluchting omdat iets eindelijk gedaan is of geruststelling als ik van iemand een compliment krijg. Ik wil ook mezelf een compliment kunnen geven en niet alleen rationeel, maar zodat het echt binnenkomt en voelbaar is.
De realiteit is dat je altijd meer kunt doen dan je hebt gedaan. Er is ook altijd iemand anders die iets beter kan. Vergelijken is zinvol als het je motiveert om meer uit jezelf te halen, maar uiteindelijk moet je toch je eigen maatstaven creëren. Het gaat erom dat je je best doet. Dat doe ik altijd. Ik blij het maar tegen mezelf zeggen. Hopelijk komt daar binnenkort toch een keertje een tevreden gevoel achteraan. Ik zet vast een bordje met ‘welkom’ bij de deur.
P.s.: al uren ben ik met deze blog bezig. Ik ga het posten, want het tevreden gevoel is nog steeds niet op komen dagen. Misschien morgen. Ik blijf hopen. 😉
Kan jij voldoening voelen?
Geef een reactie