Heb je ook dat je energie kan gaan zitten in iets wat eigenlijk niet belangrijk is? Ik wel namelijk en ik vraag me af of dat ’typisch’ autisme is. Zo kocht ik onlangs een pak amandelmelk dat over de datum was en dat houdt me dan dagen bezig, lees hier hoe. Zou het dan komen doordat er iets anders loopt dan anders en ik dat niet goed verwerkt krijg? Of wil ik alles rechtbreien wat krom is, ook al kost me dat energie en raak ik overprikkeld van mijn eigen gedachten (overdenken)?
Mijn gedachten op repeat
Veel gedachten hebben, een vol hoofd hebben, snel associëren, de rode draad kwijt raken, dingen overdenken, .. zijn allemaal termen die ik vaak hoor uit de mond van iemand met autisme. Bijvoorbeeld iets van a tot z uitdenken, het constante herhalen in je hoofd van wat je tegen iemand wil gaan zeggen of een deel van een liedje dat maar op repeat blijft staan in gedachten. Het is een proces dat op de achtergrond speelt in je hoofd, terwijl je met iets anders bezig bent.
De verklaring zal per persoon en situatie verschillend zijn. Het kan gaan om moeite met details loslaten omdat het geheel niet wordt gezien. Misschien vullen de gedachten onderprikkeling op. Of is iemand juist overprikkeld geraakt en blijft dan hangen in iets onbelangrijks omdat er geen focus meer is voor iets anders. Het kan ook de te sterke hang naar regels zijn en de moeite met afwijken daarvan.
Ergens over nadenken kan ervoor zorgen dat je dingen snapt en dat kan een gevoel van grip en daarmee veiligheid geven. Zeker als je al moeite hebt met ‘voelen’ en ‘intuïtie’ is nadenken over dingen belangrijk. De kunst is echter om niet te piekeren. Blijven malen over iets kost onnodig energie en belemmert je concentratie voor belangrijke dingen.
Omgaan met overdenken
Los van de oorzaak van het overdenken, is het belangrijk wat te doen. Het herkennen en benoemen is de eerste stap (bewustwording). Je kan dan je verhaal delen zodat je het even kwijt bent. Misschien kan je dan ook beter relativeren of heeft de ander een inzicht dat een draai geeft aan het verhaal. Ik geloof niet in loslaten op commando, want als dat zou kunnen, had je dat al gedaan. Je kan wel afleiding zoeken en kijken hoe je weer wat rust kan creëren.
Ik heb in het amandelmelk-geval van me af geschreven, omdat ik gek werd van mijn gedachten. Dat was fijn om te doen. Vervolgens heb ik het gedeeld. Dat helpt me dingen in perspectief zien, omdat ik dan meer door de ogen van anderen kijk. Ook heb ik de Jumbo niet bericht dat ik voor niks heb gewacht. Dat lijkt iets kleins, maar is voor mij best groot. Ik heb het nu als het ware niet ‘recht’ gezet (zie ook deze blog over Just Right OCD).
Wel heb ik gedronken van de amandelmelk, want weggooien vond ik zonde. Van een deel heb ik havermoutpap gemaakt en ingevroren. Ik ga er maar vanuit dat de buikgriep van afgelopen week geen voedselvergiftiging was. :p Ik had geen trek en dat overkomt mij niet eens jaarlijks. Normaal gesproken vraag ik me altijd af hoe ik zoveel kan eten zonder aan te komen. Mijn psycholoog zei eens (toen ik 19 was) : ‘jij denk heel veel en daarmee verbruik je ook energie‘. Dat is aannemelijk. Als ik een euro kreeg voor iedere gedachte, was ik allang uit de Wajong.
Hebben jullie ook dat je je kan verliezen in denken over iets en hoe ga je daarmee om?
Stef Den Flater
Herkenbaar. Al is het bij vooral dingen die mensen tegen me zeggen en die ik oneerlijk vind. Daar maak ik me dan ongelooflijk kwaad in terwijl iedereen in mijn omgeving met ongeloof naar me staart omdat men niet begrijpt waarom ik om die reden kwaad wordt. Het niet kunnen loslaten van bepaalde dingen, ken ik ook maar dat zijn ook heel belangrijke dingen. Alleen de manier waarop ik dat verwerk, is verschillend van de meeste mensen en kan heel lang duren.
Hersenen verbruiken heel veel energie. Het is een misverstand om ervan uit te gaan dat wie een bureaujob heeft, haast geen calorieën verbruikt. Net als elk ander lichaamsdeel verbruiken je hersenen gewoon suikers en eiwitten.
mvg,
Mandy
Oneerlijkheid is zeker lastig en ook weer gelinkt aan een sterk gevoel voor rechtvaardigheid.
steven
Ik probeer altijd van het slechtste gedacht uit te gaan. Als er dan geen kernbom,natuurramp,aanslag,brand,gijzeling,neergestort vliegtuig is gebeurt tijdens uitstapjes naar de winkel. Dan is het maar de winkel geweest die met vervallen voeding een klant probeert ziek te maken/op te lichten. Het is ook erg maar niet het ergste en dat helpt voor mij.
Misschien een bruikbare tip als je ergens net niet aan kan. Neem iets lang uit de buurt met wat geluk kan je het dan net bereiken. En naar je toe schuiven zonder stresserende hulp te moeten vragen. Want door die hulp te vragen vergeet je naar de datum te kijken of durf je niet. Want dan moet je een woordje uitleg geven aan de hulp waarom je het niet moet hebben. Zelf kijk ik normaal altijd de datum na maar als ze net daar aan het aanvullen zijn(of er staan mensen te babbelen). Kijk ik niet om zo snel mogelijk verder te gaan. Als ik verder ben kijk ik ook niet meer naar de datum want terug gaan durf ik niet.
Dingen uit denken van a tot z voor zo ver het lukt met mijn bepekte hersenen doe ik ook wel. Als ik aan iets begin moet het wel alleen lukken en dus moet er goed over nagedacht worden.
Mandy
Dat klinkt als een dwanghandeling.. En zou ik anderen niet als tip geven 😉
steven
Oei neem het dan maar best niet over, dat ik vreemd ben weet ik wel maar zo ben in nu eenmaal. Ook mijn ouders hebben vaste handelingen die zo zouden omschreven kunnen worden. Vandaar dat wij nogal geïsoleerd zijn voor ons is dit normaal en zelfs leuk. Voor anderen die niet graag exact herhalen waaronder zogenaamd ook vreemde gedragen. Is dit onleefbaar en word als stoornis genoemd spijtig wij overtreden de wet hier niet mee.
Cindy Doff
Het is ontzettend herkenbaar en bij vlagen ook ontzettend vermoeiend 😉
En wat stoer dat je de hond bent gaan uitlaten terwijl ze nog niet geweest waren en wel zouden komen (blog Amandelmelk), dat moet wel wat moeite gekost hebben! 🙂
Mandy
Aan toch de hond uitlaten ging veel ‘gedenk’ aan vooraf, zullen we maar zeggen 😀
robinaar
Ik heb veel planten. Er zit in mijn hoofd dat ik een draaiplateau wil maken zodat een plant die daar opstaat niet scheef groeit vanwege licht aan een kant. Om de één of andere reden wil ik ook dat het een zwevend plateau wordt, omhoog gehouden door magneten. Dat is een volkomen zinloze toevoeging, maar blijft aanwezig, bovendien heb ik echt veel planten, dus ‘een’ draaiplateau zou maar een zeer klein, te verwaarlozen aantal planten kunnen herbergen, ik weet ook dat ik tureluurs zou worden als al mijn planten op draaiplateau’s zouden staan (dat nog even los van het gegeven dat sommigen tot het plafond rijken). De meeste planten kan je gewoon af en toe handmatig even draaien. De gedachten m.b.t. het plateau en alle mogelijke varianten daarop blijven desondanks maanden door gaan en/of herhalen zich. Ik doe er niet speciaal iets mee, dat lukt ook niet. Op een gegeven moment worden die gedachten eventueel vervangen door nieuwe ideeën, die dan ook weer maanden zullen rondzingen. Het begin van deze gedachteconstructies is ontstaan nadat ik een magneetje met superlijm op een tegeltje in de keuken had geplakt en een ander magneetje in het lusje van een theedoek genaaid. Het op die manier ophangen van de theedoek werkt overigens prima.
Mandy
Je bent wel creatief, zullen we maar zeggen 😀 Maar snel associëren en ideeën hebben kan aardig vermoeiend zijn :p
Tineke de Wilde
Verliezen in gepieker over hoe of wat er misschien kan gebeuren ja dat herken ik goed.Probeer toch in de dag te leven,dat levert al genoeg prikkels op. Ben nog steeds goed in een olifant te maken van een muis,dingen die ik niet kan loslaten of waar anderen mensen mee bij mij komen. Tineke de Wilde
Mandy
Loslaten is ook erg lastig. Vermoeiend wat er allemaal rond kan gaan in jezelf he.. Sterkte!