Leven op het autismespectrum

Over mij, Mandy Verleijsdonk

Leuk dat me beter wil leren kennen! Op mijn 27e werd een autisme spectrum stoornis (ASS) gediagnosticeerd. Sindsdien gaat het stukken beter met mij, omdat ik meer inzicht heb in mijn zwakke en sterke kanten, mezelf beter accepteer en een leven probeer te vormen dat bij mij en autisme past. Voorheen paste ik me vaak aan en dat zorgde voor overbelasting met angsten, depressies en veel dwangmatigheid tot gevolg. Nu weet je al iets over mij, maar er is meer dan autisme.

Wat doe ik zoal?

  • Ik heb de cursus Werken met eigen Ervaring en De Verdieping gedaan. Die gaan over werken met je eigen levenservaringen.
  • In 2014 heb ik ik mijn bachelor psychologie gehaald. Later heb ik nog enkele vakken Levenslooppsychologie gedaan aan de Open Universiteit. Nu ben ik bezig met mijn master.
  • Er is nog een wereld te winnen als het over autisme bij meisjes en vrouwen gaat. Ik verzamel informatie daarover, zoals documentaires, podcasts en boeken.
  • Ook ben ik spreker over autisme bij vrouwen. Daarbij focus ik me onder andere op herstel, erkenning, passend leven, hoop en acceptatie. Wil je een lezing of gastles van mij, neem dan vrijblijvend contact met me op.
Je kan me ook vinden op YouTube

Meer over mij

  • Ik ben geboren in 1987 in Brabant, in het dorp Rijen (ja, van gemeente Gilze-Rijen!). Ik heb een jonger zusje en een oudere broer.
  • Ik ben sinds 2014 veganist en leef dus (zoveel mogelijk) zonder gebruik te maken van dieren. Dat vind ik beter voor mens, dier en de aarde.
  • Ik woon in Brabant met met mijn steunhondje. Josje kun je volgen op Instagram (@ChihuahuaJosje).
  • Ik heb een neurodiverse relatie. Mijn vriend heeft ADHD.
  • In mijn vrije tijd sport ik graag, doe ik aan yoga, kijk ik Netflix en lees ik boeken. Ook ga ik wel eens uit om lekker te dansen.

10 Reacties

  1. Marijke Beverwijk

    Dag Mandy,
    Bedankt voor je uitleg over angst voor de diagnose of het traject. Ik herken dat wel, ik wist vooral zelf diep van binnen dat ik autisme had en mijn angst was dat ik niet goed genoeg mezelf kon uitdrukken naar de onderzoeker toe. Gelukkig is dat goed gekomen en ontving ik op min 67ste (ja dus!) de diagnose autisme en daar ben ik erg blij mee. Ik hoop via jouw columns nog meer te leren. Ik woon in Breda.
    Hartelijke groeten,
    Marijke

    • Hoi Marijke, wat fijn dat eindelijk bevestigd is wat diep van binnen al duidelijk was! Het is nooit te laat voor een diagnose. 🙂

      • Hannekd

        Hallo, ik ben ook 67 en kreeg in 2018 de diagnose ass. In eerste instantie was dat een opluchting maar toch worstel ik nog enorm met mezelf. Mijn leven vind ik vaak té moeilijk. Het allermeest heb ik last van problemen in de sociale interactie met mensen en het feit dat ik me zelden ergens op mijn gemak voel. Dat heeft een dagelijkse negatieve invloed op de kwaliteit van mijn leven waardoor ik regelmatig verlang er helemaal niet meer te zijn.
        Ik ben door iemand op deze blog gewezen en ik ben benieuwd of dat me iets kan brengen.

        • Na een diagnose volgt vaak een heel proces. Het is een opluchting maar het is ook confronterend. Echt een zoektocht hoor, die tijd kost. Het is een leven lang leren wat dat betreft.. Veel goeds gewenst voor jou!

  2. Wat fijn dat ik op jouw pagina kom! Ik ben zelf ook pas op mijn 33ste gediagnosticeerd met ASS. Op mijn 27e heb ik een heel erge vorm van smetvrees ontwikkeld en mijn boek hierover is onlangs uitgekomen. Misschien heb je hier nog iets aan?

  3. FransTraas

    Beste Mandy,
    Net als jij heb ik ASS maar ook ook hersenletsel. Ik ben bezig om een andere woonvorm te zoeken en begeleiding.
    Hoe woon jij en heb je iets van ondersteuning ?
    Heb je tips wellicht waar ik op moet letten?

Geef een reactie