Tegenwoordig wordt er van alles georganiseerd rond ‘borreltijd’, maar ik wil gewoon om zes uur een bord eten voor mijn neus. Gisteren ging dat niet, omdat ik bij een evenement was waar ik zelf ook een speech hield. Toen het zes uur was slikte ik een meegesmokkelde pompoenpit in; mijn voorgerecht. Eenmaal thuis at ik de al eerder gekookte hoofdmaaltijd zonder deze op te warmen. Ingewikkeld, maar ik houd ook van eten. Het is een verhouding van haat-liefde.
Ik kijk uit naar eten
Ik leef toe naar mijn eetmomenten en voel me leeg als ik niet mag eten. Als eten niet bestond, zou het leven maar saai zijn. Eten is voor mij iets waar ik geen stok achter de deur voor nodig heb. Voor de meeste andere dingen in mijn leven ligt een drempel. Door te eten kom ik bovendien met beide benen op de grond; enorm belangrijk bij een druk en overprikkeld koppie.
Toch heb ik er een haat-liefde-relatie mee. Toen ik voor het eerst in therapie ging, kwam ik binnen bij de afdeling eetproblematiek. Er is bij mij overigens nooit een eetstoornis gediagnosticeerd. Ik heb nooit eetbuien gehad, overgegeven o.i.d. Ik was wel bang om dik of dun te zijn/worden, want wilde ‘normaal’ zijn. Op school vergeleek ik mezelf met anderen.
Naar mijn lichaam luisteren, durfde ik niet
Ik vond mezelf een lelijke peer. Mijn hoofd was mijn vluchtoord. Ik ging lezen over eten en op basis daarvan bedacht ik regels. Ik ging calorieën tellen om controle te hebben. Snoepen mocht op een gegeven moment ook niet meer. Het ging een beetje richting orthorexia en ik was mager. Gelukkig ben ik altijd blijven eten.
Bij mij is het probleem meer gaan zitten in de inflexibiliteit, misschien door de behoefte aan routines. Eten is voor mij de rode draad door de dag. Iedere dag eet ik op dezelfde tijden en om de 2,5 uur. Het geeft stress en gepieker als ik op 1 van de tijdstippen niet kan eten. Dan denk ik zwart-wit; als ik één keer afwijk, komt het nooit meer goed met mij. Ik vermijd dingen als ze niet passen bij mijn eettijden. Samen eten of uit eten gaan zijn lastig, omdat ik dan niet de volledige controle heb.
Ik moet iedere dag minimaal 2000 calorieën eten en maximaal 2500. Ik blijf het moeilijk vinden dat het gemiddelde voor een vrouw 2000 is en ik daar niet genoeg aan heb. Er zijn nog wat minder overheersende regels en regels voor als ik niet aan een regel kan voldoen; een soort plan B.
Haat-liefde bij autisme
Mensen met autisme hebben regelmatig ook een eetprobleem. Als bij iemand behandeling voor een eetstoornis niet aanslaat, is het goed om te kijken of er sprake van ASS is. Je moet dan tegen rekening houden met een andere informatieverwerking. Voor mij heeft het ook een andere kijk gegeven op mijn dwangmatigheid rondom eten. Ik zoek houvast.
Graag zou ik minder tijd kwijt zijn aan plannen wat ik precies ga eten. Ik wil minder gedachten hebben over eten en iets flexibeler omgaan met regels. Minder controleren hoeveel calorieën ik per dag binnen krijg en minder bezig zijn met wat anderen eten, zijn ook doelen. Ik ben er nog niet, maar ik ben tegenwoordig wel tevreden over mijn lichaam en ik kan en mag genieten van eten. 😉
Geniet jij van eten?
Annica
Ook hier een haat-liefde-gedoetje met eten. Ooit begon het verkeerd te gaan toen ik door stress, maar toch ook af willen vallen en te streng zijn voor mezelf, vreetbuien kreeg en juist aankwam. In de maanden, jaren, daarna langzaamaan steeds meer gaan sporten, steeds meer regels in mijn voedingspatroon aanbrengen. Tot vandaag de dag; niet snoepen, 99% veganistisch eten, e-tjes in de gaten houden, vaste tijden, dagelijks op de weegschaal, dagelijks sporten, etc etc. Ik ben redelijk dwangmatig, maar heb het in de hand. Zeg ik tenminste, want stiekem voelt het soms niet zo en wil ik boven de wc gaan hangen als ik toch teveel chocolade op heb. Maar ik doe het niet, ik ga gelukkig niet die grenzen over waar het echt een stoornis wordt. Mijn therapeut vraagt me regelmatig hoe het ermee gaat, om te peilen of ik niet te ver ga. Maar het geeft me als Asperger zijnde ook echt wel de nodige houvast, duidelijkheid en ritme, dus zo slecht is het denk ik ook weer niet voor me. Nadeel is dat ik heel chagrijnig of in de war kan worden als ik niet aan mijn regels kan voldoen, vooral juist thuis is dat best sterk, buitenshuis kan ik gelukkig coulanter zijn en meer ‘zondigen’ {terwijl ik dan volgens mijn omgeving nog supergezond eet, dus moet je nagaan hoe je standaard dan is aangepast aan wat gezond is en wat niet.}
Fijn dat je afsluit met dat je gelukkiger bent met je lichaam en kunt genieten van lekker eten, dat zijn twee enorm belangrijke dingen!
Interessant onderwerp dit, wellicht ga ik er binnenkort ook eens over bloggen, aangezien ik sinds begin januari dus veganistisch ben gaan eten en dat best wel impact heeft op dingen…
P.S. Grappig, ik wilde je gaan volgen, maar ik zie dat ik je al op twitter heb toegevoegd!
Mandy
Het heeft ook een stukje te maken denk ik dat je bij ASS volledig wil zijn, obsessief met iets omgaat en moeite hebben met jezelf begrenzen. Vrouwen hebben dan vaak onderwerp eten, wat ze overnemen van andere mensen en de media. Dan nemen ze veel ook letterlijk.
Dan moet je leren te gaan voelen en bedenken wat je zelf nodig hebt. Ik accepteer bijvoorbeeld dat ik meer dan 2000 calorieën eet per dag, omdat ik mentaal veel energie verbruik en lichamelijk veel stress heb.
Veganisme staat hier voor mij trouwens helemaal los van, want dat is ethisch en zo sta ik in het leven (ook als ik geen ASS of wat dan ook had).
Misschien kun je een planB maken voor als er iets misgaat in je patroon?Dat helpt mij wel. Het is flexibiliteit in de vorm van nog een regel :p
Sterkte met alles, zorg voor jezelf zoals je voor een ander zou zorgen 😉
tal1980
Omg ik ben ook altijd met eten bezig. Maar de ene keer om hoe ik eruit zie, de andere keer omdat het moet en soms vergeet ik het gewoon. Door medicatie ben ik aardig wat kilo’s afgevallen en had ik zeer weinig energie. Loop nu bij een dieetiste om een goed patroon in mijn eten te krijgen want die kilo’s intereseren me niet (stiekem en jij bent de 1e aan wie ik het toegeef mogen er van mij nog wel meer af) maar die energie is zo’n probleem.
Merk wel dat het scheelt wat je eet.
Heb vorige week bijv mijn katje moeten laten inslapen dan is het weer bal hoor. Probeer het nu wel weer op te pakken maar dat gaat dan wel moeizaam…
Herkende me wel in dat als je dan die planning hebt gemaakt en het lukt niet dat je je dan ff van het padje voelt…
Suc6!!
Groetjes Chantalle
Mandy
Slik je Wellbutrin toevallig? Slik ik ook.
Voordeel van altijd stress hebben is dat ik veel kan eten zonder aan te komen, maar stress is natuurlijk niet gezond :S
Wat goed dat je naar een dietiste gaat. Dan wordt er tenminste afgestemd op jou. Van die honderden adviezen in de media, wordt je niet wijzer.
En zeker als er iets ergs gebeurd, is eten iets concreets om mee bezig te zijn en om een gevoel van controle te krijgen. De kunst is om een gezondere coping aan te leren (met hulp).
Heel veel sterkte met het verlies van je katje. Ik weet hoe belangrijk huisdieren zijn. Zoek wel steun/troost 😉
Groetjes,
Mandy
ArcusKogamiyata
Wederom mooi geschreven overpeinzingen. Wetenschapelijk kan ik het niet staven. Ervaringsdeskundige, heel mijn leven energie vreter ben, kleine porties op veel momenten eten. Daardoor ook een soort haat liefde verhouding, hou van lekker eten, meestal sleur, mietje om te eten om van die vervelende knorrende maag af te komen. Een conclusie van mij Orthomoliclaire therapeute, diagnose ASS al gesteld gaan wij er van uit,mextra energie verbruiken, vele denken,piekeren etc. Hersenen, gebruiken voornamelijk specifieke hoog energierijke voedingstoffen zou tevens verklaren dat we vermoedelijk meer energie nodig hebben. Hersenen maken bijna altijd overuren, standje topsport en moeten wel gevoed worden
Mandy
Dankje 🙂 Hersenen die overuren draaien verbruiken denk ik inderdaad veel energie. Ik ben niet sportief. Wel beweeglijk door onrust. Dankje voor het delen van je ervaring, want het is fijn om niet alleen te zijn 😉 Ik kan trouwens ook echt niet tegen honger, dan word ik chagrijnig.