Leven op het autismespectrum

Alle blogs, Werk & Wajong

Stap voor stap, een update van mij

Even een kleine update over mezelf. Inmiddels zit al weer een kwart jaar van 2023 erop. Stap voor stap doe ik mijn dingen. Wat heb ik zoal gedaan? Ik heb onder meer verschillende lezingen mogen geven als ZZP-er.

  • In januari sprak ik bij het AIC in Middelbeers over autisme en co-morbide psychische problemen.
  • In maart sprak ik op de Universiteit van Amsterdam voor studentbegeleiders.
  • In april sprak ik bij Café Einstein (van RIBW Brabant) in Tilburg over autisme, depressie en suïcidaliteit.
  • En gisteren sprak ik op de Avans in Breda voor studenten en docenten over leven en studeren met autisme. Daar kreeg ik onderstaande mooie bos bloemen.

Stap voor stap

Naast mijn leven als spreker en schrijver, heb ik mijn stage afgerond waarbij ik onderzoek heb gedaan binnen de praktijk van een ggz-instelling. Ik heb veel geleerd en ben trots dat het goed is gegaan. Nu ga ik verder met mijn scriptie; mijn afstudeeronderzoek. Ik ga een psychologisch wetenschappelijk onderzoek opzetten en uitvoeren met als thema herstel. Toch weer even errug spannend en onzeker, maar stap voor stap..

Ik ben verder erg blij dat de winter voorbij is, want ik heb veel moeite met kou, regen en donker. Dat heeft een negatief effect op mijn stemming en energie dus ik snak naar warmte, zonnestralen en licht. De zon ga ik binnenkort ook actief opzoeken, want ik ga weer eens op vakantie. Dat is zes jaren geleden, want ik vind op vakantie gaan erg stressvol.

Nu ga ik met mijn vriend naar het buitenland en dan durf ik het weer eens te proberen. Met hem kan ik dingen plannen die ik niet alleen wil of kan. Overigens, een relatie hebben is ook een big change in mijn leven, na zes jaar vrijgezel zijn. Dat is heel leuk en fijn, maar ook erg zoeken weer. Mijn autisme vergezeld me zoals vanouds bij alles. Dus ik kom er wel weer achter hoe groot de rol ervan is. Bijvoorbeeld qua letterlijk nemen van taal in onze communicatie. Het is even wennen dus, maar samen vinden we een weg.

Het zal ook wennen zijn straks om twee weken zonder Josje te zijn als ik op vakantie ga. Poeh, dat ga ik moeilijk vinden want ik ben zo gehecht aan haar. Ze is gelukkig in goede handen, want ze gaat naar mijn zusje en haar gezin. Teddy, de logeerpoes, gaat dan ook weer terug. Die is van mijn zusje en is al een tijdje hier vanwege hun verhuizing en verbouwing. Die fluffy deugniet zal ik ook missen.

stap voor stap
Josje & Teddy

Energielek

Over verbouwen kan ik trouwens meepraten, want ik had een lekkage in mijn huis. Door een verkeerde aansluiting van mijn vaatwasser (door een professional) heb ik veel schade gehad. Het hele laminaat van de benedenverdieping moest vervangen worden, schimmel moest worden weggehaald en een muur moest opnieuw geverfd worden. Naar de winkel en naar de stort gaan, hoorde er ook bij. Daarbij kwam nog het vele geregel met onder andere de verzekering, dus dat heeft veel tijd en energie gekost. Gelukkig is het inmiddels allemaal opgelost. Maar in zulke situaties loop ik erg tegen mijn autisme en dwang aan (onverwachte dingen, viezigheid, moeten bellen, extra prikkels, onrechtvaardigheid, controledwang, …).

Gelukkig ben ik de winter (en de lekkage) weer doorgekomen. Het blijft altijd erg zoeken naar de balans qua wat ik wil en kan. Iets plannen is altijd een beetje schatten, omdat ik de planning soms toch moet aanpassen later door moeheid en overprikkeling. Maar dankzij mij doorzettingsvermogen, veerkracht en leergierigheid blijf ik stap voor stap vooruit komen. En door medicatie, begeleiding en steun uit mijn omgeving blijf ik stabiel. Maar uitdagend is het wel hoor om alle ballen in de lucht te houden. Pfff!

stap voor stap
CHAOS!

Hoe verloopt jouw jaar?

  1. Ferdinand

    Mijn tweede diagnose stelling is adhd en dat zorgt ervoor dat ik moeilijk kan richten op 1 specifieke item en dan mijn keuze snel kan veranderen.
    Omdat ik gestructureerd mijn dagen moet vullen om niet overprikkeld te raken en dat al gauw gaat vervelen omdat dan mijn adhd om de hoek komt kijken.
    Dat kan er voor zorgen dat ik soms geen zin heb om mijn bed uit te komen omdat ik weet dat de volgende dag niet  anders zal zijn.
    Dit speelt voornamelijk af sinds mijn verblijf bij het fort in uitgeest.
    Ik heb niks anders om handen en dan ga ik me ontiegelijk vervelen en dat kan vaak uitmonden in down zijn.
    Als ik me dan down voel beland ik automatisch in negativisme en dan kan niks me meer positiveren.
    Als ik me dan down voel blijf ik dus op mijn kamer hangen ondanks ik me dan met niks kan plezieren.
    Waar ik dan voor moet waken is dat ik er niet te lang in blijf hangen zodat ik de energie kan opbouwen om eventueel weer een sprankje licht te zien.
    1 klein positiviteit moment kan al voor een sprankje licht zorgen om dus mijn energie op te bouwen.
    Als ik te lang in een down moment bivakeer kan het zijn dat ik ga neigen naar een kluizenaarsbestaan en dat zie ik niet zo zitten.
    Dan kan ik alle hoop verliezen en ga ik twijfelen aan mijn functie hier op aarde.
    Ze zeggen dat iedereen een bepaalde invulling kan geven op aarde en omdat je niet precies weet wat dat is ga je ervaring op doen om zo achter je invulling te komen.
    Juist als ik teveel down ben kan dat versterkt worden omdat ik dan steeds wantrouwiger kan worden op mezelf en diegene die mij de tools horen aan te reiken.
    Dat kan bij een afspraak met begeleiding uitmonden op spanningen omdat ik dan minder zeker ben in de hulp die ik dan krijg.
    Als er eenmaal spanning is ontstaan is het moeilijk om dan de samenwerking verder samen te voltooien.
    Daar komt nog eens bij dat ik niet beschik over geduld en dat vertaald dan soms in geconfronteerde communicatie.
    Wat het nog moeilijker maakt is balans vinden in het leven.
    Balans is zo belangrijk om zo met stevige stand op de aarde te bewegen.
    Bij onbalans vind je niet gauw de openingen op succes omdat je concentratie vermogen verminderd is en dan heeft het geen zin om prestatiegerichte doelen op te pakken en bestaat er een kans dat als je het wel probeert je harder kan vallen.
    Die onbalans wat ik ervaar komt mede omdat ik ook een diagnose stelling heb van ass.
    Zo als iedereen die in het spectrum valt wel enige voorstelling van kan maken.
    Doordat ik momenteel niet sterk voel maak ik me te afhankelijk van andere en heb ik te vaak te maken met ongeduldige momenten .
    Die ongeduldige momenten kunnen soms tegen me keren en mijn zin verminderen.

    Ferdinand

  2. Angela

    Applaus! Klinkt alsof het leven je weer veel voor de kiezen heeft gegeven. Knap hoe je er doorheen bent gekomen!
    Ik was eindelijk klaar met het UWV en alles daaromheen en dus 3 weken terug kreeg ik een acute blindedarmontsteking cadeau van mijn lichaam.
    Wat is een ziekenhuis een prikkelbom zeg!
    Gelukkig is mijn vriend ondertussen klaar met onze berging aanpassen zodat we geen last van grondwater meer hebben. En is daarmee de indoor racefiets vertrokken uit de woonkamer. Geeft ook weer een boel rust!
    Ik moet heel erg letten op de titel van je post. Stap voor stap! Ik wil vaak sneller dan ik kan.

  3. Op vakantie gaan…
    Dat vind ik dan weer een hele stap.
    Mooi om te lezen dat je die stap aandurft met je vriend.

    Ik ben er inmiddels vanuit gegaan dat ik niet snel meer op vakantie zal gaan. Daarnaast vind ik ook dat ik het vakantiegeld beter aan andere zaken kan besteden.

    Bedankt voor de mooie update!

  4. Hans van der Lijcke

    Gefeliciteerd Mandy met het afronden van je stage. Dat is geen stapje meer te noemen maar een flinke stap. En dat met al die extra uitdagingen zoals je lekkage.
    Succes met de volgende stap, je afstudeeronderzoek. Ik hoop dat ik die ook mag lezen. Ik vind ‘herstel’ een interessant thema.
    Mooi ook dat je zoveel lezingen geeft.
    En met je vriend op vakantie is meestal een goede test voor de waarde van jullie verbinding. En ik hoop voor je dat dat een hele mooie verbinding wordt (of misschien al is). Zelf heb ik zoveel geluk met mijn lieve vrouw. Dat geluk wens ik iedereen toe.

    De vraag over hoe mijn jaar verloopt ga ik niet beantwoorden want dat wordt geen positief verhaal. Zelfs mijn neuro typische collega’s beginnen uit te vallen. Ik gooi het maar op de nasleep van Corona. Niet nog een crises erbij benoemen, er zijn er al zoveel tegenwoordig.

    Dus weer even de switch naar positief maken.
    Ik heb dit jaar al hele lieve reacties van jou gehad en ook op ‘autisme is veelzijdig’, waar ik sinds de kerst reageer op de meeste blogs die wekelijks verschijnen, heb ik ook al hele warme reacties terug gehad.
    Het is zo fijn om dingen van je af te kunnen schrijven zonder negativiteit terug te krijgen.
    Heerlijk dat begrip, respect en positiviteit. Zo kun je makkelijker herstellen van al die overprikkeling.

    Groet,
    Hans

    • Reactie door auteur

      Dankjewel Hans.
      Knap dat je toch nog positief kan blijven ondanks je huidige werksituatie en dat je toch ruimte vindt om steeds bij te leren over autisme momenteel.

      • Hans van der Lijcke

        Dankjewel weer Mandy. Wat je opmerkt in mijn reactie is, de Aard van het beestje 😁.
        Volgens de theorie van Martine F. Delfos worden we geboren met een mindset die alles wil begrijpen. En volgens mij gaat dat nooit over. Je bent nooit te oud om te leren is dan zo’n mooie uitspraak.
        Van leren/ontdekken (eigenlijk een beetje puzzelen) wordt ik gelukkig en mijn voorkeur zit in het observeren (en beschouwen). En dat positieve … fijn dat je dat herkent. Misschien kan een master mij dat uitleggen waar dat in zit.

        Groet,
        Hans

Geef een reactie