Waarom bellen lastig kan zijn en wat helpt

Waarom is bellen toch zo lastig voor veel mensen, waaronder veel mensen met autisme? Het is zo’n typisch geval wat je volgens veel neurotypische mensen maar gewoon moet kunnen en doen. Bij mij is bellen of gebeld worden alles behalve vanzelfsprekend. Dat heeft te maken met angst en mijn manier van informatieverwerking. Ik leg het hieronder verder uit en wat mij helpt.

@mandyverleijsdonk ‘Gewoon doen’ zeggen mensen soms. Maar wat voor hen misschien #gewoon is, is het voor jou misschien niet. Bij mij, met #autisme ♬ origineel geluid – Mandy Verleijsdonk

Lastige emoties

Ik heb het zelf altijd heel lastig gevonden, omdat bellen niet iets is wat je geleerd wordt. Hierdoor had ik geen houvast en was ik er onzeker en gestrest over. Ik ging zweten en dat zijn dan geen fijne ervaringen. Uiteindelijk is de sociale angst wel minder geworden, omdat ik wat meer ervaring heb met bellen. En omdat ik meer zelfinzicht heb en milder ben voor mezelf. Ik erken namelijk dat het komt door autisme en dat ik het gewoon moeilijk vind om te bellen. Dat haalt de druk eraf van dat ik het maar GEWOON moet kunnen. Herkennen en erkennen zijn eigenlijk al stap één en twee.

Je mag iets moeilijk of niet leuk vinden wat anderen wel makkelijk of leuk vinden.

Dat bellen lastig is, heeft voor mij te maken met de manier van communiceren. Het komt er op neer dat ik het lastig vind om de informatie op te nemen tijdens een telefoontje, omdat het niet visueel is. Ik zweet altijd van de inspanning die het vergt, want moet me goed concentreren en kan het ook niet nalezen. Dus als ik het niet heb meegekregen, kan ik het niet meer opzoeken zoals in een mailtje. Daarnaast moet ik snel reageren, terwijl ik vaak denktijd nodig heb. Bij snel zijn, verval ik in pleasen.

Onverwacht of op afspraak

Wat verder lastig is, is dat bellen vaak onverwachts is. Dan kan ik me er niet op instellen. Ik kan niet zo snel schakelen, kan het gesprek niet voorbereiden. Daarnaast houd ik niet van onduidelijkheid. Waarom belt iemand; gewoon sociaal of is er iets aan de hand? Hoe lang gaat het duren? Vroeger dwong ik mezelf om op te nemen, want dat hoorde. Wat ik tegenwoordig doe als ik onverwacht gebeld word is eerst diep in- en uit ademen. Ook besluit ik of ik wel of niet op wil nemen. Eigen regie nemen helpt. Als het niet uitkomt, neem ik niet op, bijvoorbeeld als ik al tegen overprikkeling aan zit. Eventueel app ik de persoon later om te vragen of die wil appen of wat de reden was van het telefoontje

Tegenwoordig maak ik liever een belafspraak. Dan kan ik me voorbereiden door al in een rustige ruimte te zijn en even rustig in en uit ademen. Ik kan pen en papier pakken om te noteren of tekeningetjes te maken voor eventuele onrust. Wat ik soms ook doe voor de onrust is onder een verzwaringskussen zitten of juist wandelen door de ruimte. Ik heb ook wat zinnetjes achter de hand voor serieuze gesprekken. Bijvoorbeeld: kun je dat nog eens herhalen? Als ik iets niet heb meegekregen. Of: kun je dat alsjeblieft ook op de mail zetten? Het fijne van een belafspraak is dat we ook kunnen kiezen voor beeldbellen. Soms werkt dat voor mij beter voor het opnemen van informatie. Bovendien heb ik dan meer denktijd, omdat iemand ook mijn non-verbale communicatie kan zien.

Mij niet bellen

Verder blijf ik een voorkeur houden voor appen en mailen. Dan heb ik alle denktijd bij het formuleren van mijn zinnen en blijf ik dichter bij mezelf. Bellen is zeker een optie, maar het gaat er om dat het een optie is. Soms zeg ik er gewoon bij dat ik bellen niet fijn of niet makkelijk vindt. Af en toe belt mijn begeleidster ook wel eens voor me of bellen we samen, om energie te besparen. Maar het is fijn dat ik wel kan bellen als het echt nodig of handiger is, bijvoorbeeld als er snel antwoord nodig is. Ik ben een stuk sociaal vaardiger dan vroeger en kan soms best spontaan bellen met mensen die ik goed ken.

Al met al, (beeld)bellen moet niet, maar is soms een handige optie. Daarom is het fijn als je kan uitvinden hoe je het makkelijker maakt voor jezelf. In het algemeen is het belangrijk dat je accepteert dat het lastig voor jou is als je bellen nu eenmaal lastig vindt. Of dat nu komt door autisme of iets anders. Wat jij ervaart mag er zijn. Onthoud dat je dingen niet perfect hoeft te doen en dat je dingen mag leren. Vraag steun en probeer eens wat dingen uit die ik toepas, maar doe vooral wat werkt voor jou. Succes!

Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen met bellen. Deel die vooral in de reacties hieronder.