Leven op het autismespectrum

Alle blogs, Sociaal & vrije tijd

Sociale situaties leuker maken

Er zijn sociale situaties die ik vroeger vermeed omdat ik ze verschrikkelijk moeilijk of eng vond of gewoon echt NIET leuk, die tegenwoordig wel oké zijn en soms zelfs leuk. Denk aan spelletjes spelen, koffie drinken met een buurvrouw of een gesprekje hebben op kantoor met een collega.

WhatsGebeurd?!

Waarom sociale situaties niet leuk waren

Er waren zoveel redenen waarom ik geen aansluiting vond bij anderen en in mijn ogen ‘normale’ mensen vermeed. Dat waren mensen die studeerden, een baan hadden, sociale activiteiten ondernemen enzo; mensen die ‘leuk’ waren en functioneerden in de maatschappij. Ik was aan het overleven en vaker wel dan niet in therapie. Ik schaamde me voor mezelf en kon me niet indenken dat iemand op moeilijke-mij zat te wachten.

Als ik onder de mensen was, moest ik leuk zijn en niet moeilijk. Daardoor legde ik veel druk op mezelf en putte sociaal contact me uit. Dan is het naast eng en uitputtend, ook gewoon echt NIET leuk. Dan was ik liever eenzaam en alleen dan eenzaam en samen.

Als ik alleen was kon ik tenminste nog mijn eigen plan trekken en had ik controle. In contact met anderen wist ik niet meer wie ik was en nam ik bijvoorbeeld zonder nadenken iemands mening over. Enkel mijn strenge dwangmatige regels hield ik aan, wel zoveel mogelijk dat anderen het niet zagen.

Na het contact keek ik kritisch terug op mezelf en moest ik naar bed van uitputting. Mijn depressie nam de overhand. Vooraf aan het contact was het vooral de angst en stress voor wat er komen zou, met alle mogelijke scenario’s.

sociale situaties
Samen lunchen buiten de deur

Eigen regie

Sinds mijn autimsediagnose op mijn 27e zijn er verschillende dingen veranderd. De belangrijkste is dat ik me niet meer compleet afstem op verwachtingen van de buitenwereld, maar dat ik afstem op mezelf. Daarbij moet ik rekening houden met autisme, mijn stemming, mijn interesses en energieniveau.

Doordat ik mezelf beter ken en meer eigenwaarde heb, durf ik meer mezelf te zijn in contact met anderen. Dan is er niet zo’n groot spanningsveld meer tussen wie ik ben en hoe ik me voordoe. Natuurlijk hoort het erbij om rekening te houden met anderen, maar ik ga niet meer compleet over mijn eigen grenzen heen. De pleaser in mij is een stuk minder aanwezig.

  • Ik mag praten, ik mag stil zijn.
  • Ik mag iets niet weten of snappen.
  • En ik mag me ongemakkelijk voelen.
  • Ik mag lachen.
  • Ik mag gevoelig zijn.
  • En ik mag er zijn.

Het helpt daarbij om open te zijn over wat ik lastig vind, zodat het er mag zijn en de ander mij beter snapt. Ik mag ook om hulp vragen en ik mag pauzes nemen, om bijvoorbeeld even te ontprikkelen. Bovendien heb ik mijn hondje Josje vaak bij me, die mijn rustpunt is, me aan het lachen maakt en mij houvast geeft. En het is allemaal een kwestie van goed plannen en sociaal contact doseren.

Belang van sociaal contact

Verder is het zo dat ik tegenwoordig inzie dat sociaal contact belangrijk is. Vroeger vond ik mezelf alleen van waarde als ik aan het studeren was. Nu weet ik dat andere zaken net zo belangrijk zijn, zoals hobby’s of afspreken met mensen. Verbinding voelen met de buitenwereld is voor mij essentieel om me mentaal gezond te voelen.

Het is bovendien beter en leuker om regelmatig uit mijn eigen hoofd te komen en me te laten inspireren door anderen. Samen lachen is belangrijk! En er zijn allerlei zaken die ik graag doe, maar niet alleen durf. En er voor elkaar zijn vind ik belangrijk, geven en nemen. Dan kan ik voldoening halen uit afspreken met mensen en is het niet meer zo vre-se-lijk ingewikkeld en uitputtend als vroeger. Door het wat makkelijker te maken en de regie te behouden, wordt het meer haalbaar EN leuker.

Ik durf daardoor meer dan vroeger, doordat ik de controle houd en dingen doe op mijn eigen manier. Dan durf ik op een terras te zitten met een buurvrouw, dan kan ik naar familieverjaardagen, dan durf ik zelfs te daten. En.. dan kan ik zelfs plezier hebben in voor mij complexe sociale situaties; iets wat ik me vroeger niet kon voorstellen.

Dan is het me het waard dat het toch nog veel energie kost en dat ik veel prikkels te verwerken krijg. Gelukkig is daar hersteltijd voor uitgevonden.

Zie jij een verandering in de beleving van sociaal contact gedurende de jaren?

  1. Hans van der Lijcke

    Hoi Mandy,

    Leuke vragen heb je vaak aan het einde van een blog. Door zo’n vraag te stellen, nodig je anderen uit om te reageren. En zo krijg je wel contact. Heel sociaal eigenlijk.
    Ik vermoed zomaar dat dat één van de veranderingen is die je bij jezelf ervaren hebt.

    Bij mij is het ook wel 1 van de veranderingen die ik gemerkt heb. Door alleen maar vanuit een stil hoekje te observeren kom je veel minder te weten dan wanneer je er actief sturing aan geeft met open vragen.
    Dat is wel iets dat tijd kost om te leren. Je moet eigenlijk een database in je hoofd aanleggen met geschikte vragen.

    Verder vind ik het nog steeds moeilijk bij mensen die ik nog niet ken.
    Vooral lastig bij bijvoorbeeld verjaardagsfeestjes waar je naast iemand komt te zitten waarbij je echt geen idee hebt wat zijn of haar interesses zijn. En ook niet snel op iets uitkomt waar je een link bij kunt leggen.

    Bruggetje naar morgen, dan word ik 56 (7 × 8) en begin ik aan mijn achtste cyclus van acht jaar.

    Groeten aan de 2 J’s.
    Hans

    • Reactie door auteur

      Gefeliciteerd met je verjaardag!

      • Hans van der Lijcke

        Dankjewel Mandy.

        Ik zou je wel een gebakje willen aanbieden, maar dat lukt niet echt via je site.
        Dus weer een slechte sociale beurt van mij.
        Hoe kan ik dit nu leuker maken?

        Een mopje misschien?
        Er komt een goudvis bij de huisarts.
        Die zegt: Oh ik zie het al….
        Uit de kom.

        Vast veel te flauw, neem het dan maar met een korreltje zaut.

        Groet,
        Hans

Geef een reactie