Leven op het autismespectrum

Alle blogs, Persoonlijke ontwikkeling & zelfzorg

Positief denken; niet op commando maar authentiek

In december word ik soms een beetje nostalgisch en overdenk ik het afgelopen jaar. Maar dan kijk ik ook vooruit naar het nieuwe jaar. Mijn leven met autisme is vaak een strijd en geen feestje.. maar toch is mijn leven ieder jaar na de diagnose een beetje fijner geworden. Wat voor mij altijd belangrijk is, is dat dingen naast elkaar mogen staan. De moeilijkheden van het leven en de mooie dingen. De moeilijke kant van autisme en de mooie kenmerken. Dus het is ook geen kwestie van positief of negatief denken.

In mijn hoofd gaat het immers toch alle kanten op. Juist door me daar bewust van te zijn, weet ik ook hoe het met me gaat. Als het vooral lastige en vermoeiende gedachten zijn, is dat een teken. Van overbelasting bijvoorbeeld. Vroeger was dat een teken van depressie. Zie ook mijn vlog hieronder over allerlei vormen van lastige gedachten en hoe ik daarmee omga. Op die momenten is het echt geen kwestie van even zelf de slingers ophangen en op commando positief denken. Dat zou niet echt zijn en veraf staan van mijn gevoel.

Piekeren, intrusies, dwanggedachtes, …

Positief moeten zijn, werkt niet

Wel is het zo dat mijn hoofd niet volledig gevuld is met vervelende en moeilijke gedachten. Er is steeds vaker en steeds meer ruimte voor fijnere gedachten. Ik zie wat er wel is en wat goed gaat. Mijn aandacht gaat daar alleen niet vanzelf naartoe, omdat de aard van het beestje angstig en onzeker is. Dus moet ik daar bewust bij stil staan. Niet puur om positief te doen, maar om een breder perspectief te krijgen. Het is als het ware uitzoomen.

Dat kan ik nu, maar vroeger vond ik dat een stuk lastiger. Ik denk dat ik toen leuk en gezellig moest zijn en mezelf zoveel druk oplegde waardoor ik juist alles behalve gezellig was. Ik had een masker op. Nu mag ik denken wat ik denk en veroordeel ik het niet. Ik luister naar mezelf. Als ik bijvoorbeeld contact heb met iemand en daar iedere keer heel ongelukkig van terug kom en negatieve gedachten heb, zie ik dat als een teken dat dit contact me meer kost dan brengt.

Ik mag mijn eigen grenzen en keuzes hebben. Het besef van autisme en mijn herstelproces daarna zijn hiervoor wel nodig geweest. En een cursus mindfulness. Maar het is niet alleen een kwestie van werken aan mezelf. Het gaat ook om de juiste omgeving met de juiste mensen. En het helpt als het soms een beetje mee zit met wat er op me af komt in dit leven. Ik heb niet overal grip op. Soms is het vooral brandjes blussen.

Vormen van positief denken

Maar er is tegenwoordig gelukkig veel ruimte in mijn hoofd voor positieve gedachten en de bijbehorende gevoelens. En kan ik me er bewust van zijn. Het is steeds een som van gedachten, beelden en gevoelens. Dan denk ik bijvoorbeeld aan de volgende ervaringen:

  • Geruststellen. Mezelf geruststellen, een ander geruststellen of gerustgesteld worden.. dat kan soms even een adempauze geven. Het komt goed, ik weet niet hoe, maar het komt wel goed.
  • Trots zijn. Zo ben ik er trots op dat ik zzp-er durfde te worden dit jaar en dat ik verschillende gastlessen en lezingen heb gegeven.
  • Zin hebben. Dat voel ik bijvoorbeeld als ik ga dansen. En daarna als ik naar huis ga en Josje ga zien.
  • Voldoening voelen. Als ik bijvoorbeeld weer verder gekomen ben met mijn stageopdracht en een inzicht heb gekregen dan voel ik dat.
  • Dankbaar zijn. Afgelopen jaar ben ik regelmatig gaan slapen met eerst iets opnoemen van de dag waar ik dankbaar voor was. Een lief berichtje van iemand bijvoorbeeld of een lekkere maaltijd.
  • Acceptatie. Ik oefen met minder strijden en meer accepteren. Bijvoorbeeld bij moeheid. Dan is dat niet fijn, maar ik kan het niet zomaar wegnemen. Ik probeer er dan niet tegenin te gaan, maar te kijken wat dan nodig is. In plaats van: ik mag niet moe zijn, want moet nog zoveel doen.
  • Wensen en verlangens hebben. Mijn leven is niet gelopen zoals ik dat als jongere voor ogen had.. Soms is er dan een gemis, maar aan de andere kant is er dan ook een wens of verlangen. Ik probeer me dat dan voor te stellen en te kijken of ik daar naartoe kan werken op mijn eigen manier.
  • Hoopvol zijn. Ik ben zoveel verder gekomen dan ik ooit gedacht had toen ik hondsdepressief was en gevangen was door dwang. En dat geeft hoop voor de toekomst. Ik zet stappen en leer om steeds beter voor mezelf te zorgen.
  • Omdenken. Ik kan vaak van moeilijke situaties iets leren. Want als ik weet wat ik niet wil, weet ik ook beter wat ik wel wil. Die persoonlijke ontwikkeling is vaak lastig, maar geeft het leven voor mij ook diepgang. Het is nooit saai in mij hoofd zullen we maar zeggen..
  • Houden van. Ik voel veel liefde voor Josje, mijn vrienden en mijn familie (vooral voor mijn kleine neefjes natuurlijk).

Positief denken komt en gaat

Ik ben af en toe trots, ik ben soms hoopvol, soms voel ik liefde, et cetera. Heel vaak ben ik ook vol van irritaties, vervelende gedachten en gevoelens. Dan huil ik of zucht ik wat af. (Vloeken kan ik ook goed.) Maar dat zijn ook dingen die komen en gaan. Dat maakt het draaglijk, juist door me te beseffen dat alles tijdelijk is. Dan kan ik het vervelende ook gewoon even toe laten en me eraan overgeven.

Wat belangrijk blijft is dat gedachten van mij zijn. Ik sta wel open voor wat anderen zeggen, maar het moet voor mij ook kloppen en eigen zijn, om er iets mee te kunnen. Ik ben niet meer de kameleon van vroeger. Als iemand bijvoorbeeld ergens heel positief over is, dan ben ik dat niet automatisch ook. Ik moet het toch vaak zelf eerst uitdenken. Het moet kloppen voor mij. Ik heb er een hekel aan als je positief moet zijn omdat de ander nu eenmaal positief is.

We hebben allemaal onze eigen belevingswereld. Je kunt niet zomaar positiviteit kopiëren en plakken.

Denken, voelen en doen

Uiteindelijk zijn gedachten maar gedachten. En zeker bij autisme zijn dat heeellll veeelll gedachten. Ik kan daar ook in blijven hangen, dus is het goed om regelmatig stil te staan bij wat ik voel in mijn lichaam en qua emoties. Maar ook om te doen (gedrag). Want het echte leven speelt zich niet af in mijn hoofd. Dus is het belangrijk om gedachten en emoties te uiten, om in beweging te blijven. Dat gaat overigens minder automatisch dan denken, dus kost het ook meer energie. Ik moet schakelen.

Ik ben benieuwd wat 2023 brengt, hoe mijn leven er dan uit ziet. Het zal niet altijd een feestje zijn, maar ik ga mijn best doen om te accepteren wat er komt. Er is vertrouwen dat mijn leven volgend jaar weer mooier is dan dit jaar. Ik zal in mijn agenda ruimte maken voor feestjes en in mijn hoofd voor positief denken.

En ik ga door met regelmatig stilstaan bij waar ik dankbaar voor ben. Voor nu wil ik alle lezers van mijn blog heel erg bedanken voor het meelezen. En voor het reageren. Hopelijk doen jullie dat in 2023 ook. Veel liefs gewenst voor jullie. Ik hoop dat al jouw gedachten er mogen zijn en dat het er zwart, wit, grijs en kleurrijk is.

Wat is jouw wens, verlangen of behoefte voor het nieuwe jaar?

10 Reacties

  1. Michel

    Vrij herkenbaar. Loop wel eens tegen een gebrek aan empathie aan (dus niet van mijn kant maar de andere). Het maakt het wel iets makkelijker een dergelijke situatie ter herkennen. Het ligt dus niet (altijd) aan mij 😉.

    • Reactie door auteur

      Precies, heel goed om je daar bewust van te zijn.

      • Ferdinand

        Hoi Mandy,

        Ik heb momenten dat ik me machteloos voel omdat ik me soms te afhankelijk maak zodat ik wacht tot de ander dan bereid is om me te woord te staan of wil helpen.
        Daardoor krijg ik ook onzekere momenten en begin dan aan mezelf te twijfelen.
        Dus verlies ik mijn geduld en daardoor krijg ik een negatieve gevoel en daar blijf ik dan weer te lang in hangen.
        Voor mij is positief zijn een moeilijke begrip omdat ik vaak zit aan de andere kant .
        Er gaat om me heen veel fout waardoor ik gelijk van mezelf laat horen maar met opgestapelde gevoelens waardoor ik dan heftig op diegene kan reageren.
        Waardoor er dan teveel spanning ontstaat in communicatie dat het ongemakkelijk gaat worden.
        Ik heb het soms nodig dat andere meekijken of meeluisteren of helpen omdat ik niet altijd goed op bepaalde momenten kan reageren vooral op instanties gaat het mis.
        Zelf weet ik wel dat ik vaardig kan zijn mits ik minder last heb van overprikkeling of onderprikkeling.
        Maar soms voel je zo geblokkeerd door een standaard brief van de gemeente of andere instantie dat ik niet weet te reageren of als ik dan reageer er heftig op zou kunnen reageren.
        Als ik lang niks om handen heb en te lang binnen hang ga ik alleen maar denken,denken,denken en daardoor weer twijfelen zodat ik weer verder ga denken.

        Mvg

        Ferdinand

  2. Hans van der Lijcke

    Hallo Mandy,
    Mijn behoefte voor 2023 is om te reageren op jouw mooie blogs. Ik loop al zo’n twintig jaar langer rond op deze wereld met de ervaring dat mijn brein anders werkt dan gemiddeld (wat ze tegenwoordig zo mooi omschrijven als neuro-typisch).
    In mijn jeugd hadden we geen blogs van ervaringsdeskundige, werd autisme alleen herkent in de klassiekere vormen. Ik ben zo blij met al die mensen met autisme die hun ervaringen willen delen. Vooral de verhalen van vrouwen met autisme spreken me heel erg aan.
    Had ik dit eerder geweten, dan had ik waarschijnlijk minder moeite gestopt in het camoufleren. En had ik waarschijnlijk ook een andere baan genomen. Nu ben ik docent wiskunde (en rekenen) geworden op een MBO school in Zeeland. Als je ergens veel prikkels krijgt, dan is het daar wel. Geen logische baan voor iemand met autisme. Maar achteraf is makkelijk praten (of denken in je hoofd).

    Op de een of andere manier red ik het met dat “positief denken”.
    Vroeger bedacht ik altijd de ergste scenario’s die konden gebeuren, dan kon het in de praktijk alleen maar meevallen.
    Gelukkig al heel veel meegemaakt dat het vaak wel meevalt, maar dat is ook een stuk ervaring, denk ik. Ik kan nu wat makkelijker ‘Go with the flow’ toepassen. Maar hoe dat nu precies werkt?

    In ieder geval hoop ik veel van je mooie, duidelijke en vaak ook heel herkenbare, blogs te kunnen lezen en/of kijken.
    Bedankt.

    • Reactie door auteur

      Dankjewel voor je compliment en het delen van jouw ervaringen. Fijn dat je het red op jouw manier met positief denken, dat je dat heb kunnen leren. 😉

      • Hans van der Lijcke

        Nu ik in de tweede helft van mijn leven zit en steeds meer lees van andere mensen met autisme, vraag ik me dat ook steeds meer af. Ben ik vanuit mezelf positief en voor een autist best wel sociaal. Of heb ik gewoon heel veel geluk gehad in mijn jeugd/opvoeding. Ben ik de juiste balans toevallig tegengekomen of heb ik gewoon de perfecte familie gehad om als kind met autisme in op te groeien. Een minder intensieve wereld gehad bij mijn start, maar genoeg motivatie gekregen om die intensieve wereld niet te mijden. En zoveel ervaringen meegekregen dat ik me kan redden in die intensieve wereld. Ook vooral door mijn lieve levenspartner die perfect bij mij past, houd ik het al heel lang vol.
        Dat wil ik wel meegeven. Door trainen kan je dingen wel steeds beter. Maar nooit overtraining is waarschijnlijk de clou.
        En dat is bij ons superlastig om door te hebben waar de grens ligt wat goed te verwerken is.

  3. Jeroen

    Prachtig artikel.
    Zelf vind ik positief zijn ook erg belangrijk.
    Toch moet dit niet op een geforceerde en/of gekunstelde manier.
    En authentiek zijn vind ik ook echt essentieel.

    • Steven Marien

      Volgend jaar begint voor mij zo als dit geëindigd is. Op mijn tempo dode planten door droogte afzagen uit de tuin en takken muren mee maken. En uitzoeken hoe ik de tuin kan herplanten zo dat die de veranderingen in het klimaat kan weerstaan in de toekomst.

      Waarschijnlijk zal ik wel reageren op de blogs komend jaar. Als ik voel dat ik iets kwijt wil. De blogs voorbije jaar waren leerzaam voor mij, bedankt daarvoor. En fijn volgend jaar voor je gewenst.

Geef een reactie