Leven op het autismespectrum

Alle blogs, Autismespectrum

Te veel tegelijk aan de hand

Pff, zucht.. Soms komt er te veel tegelijk op je pad. Iets wat heel menselijk is, maar als je al niet goed tegen veranderingen kan en beperkte copingsvaardigheden hebt, dan kan het je erg ontregelen. Bij mij is het een terugkerend thema in mijn leven. Kleine (en grote) dingen stapelen maar op omdat ik niet genoeg tijd heb om dingen te verwerken.

Op dit moment ben ik het thuiszitten vanwege het coronavirus een beetje beu en moet ik hard mijn best doen om niet onderprikkeld te raken. Verder zijn er mensen in mijn familie ziek en maak ik me zorgen. Ik heb even gedate met iemand die behoorlijk geestelijk ziek bleek, dus daar moet ik van bijkomen. Mijn zusje is verhuisd, waardoor ik niet meer lopend of fietsend naar haar toe kan. De Wajong gaat veranderen en er is nog veel onduidelijkheid over (onzekerheid, angst, stress!). Als dan ook nog eens de inductieplaat kapot is, heb ik het he-le-maal gehad.

Al die dingen spelen zich binnen nog geen maand af en het kost veel denkkracht en energie om er mee om te gaan. Het zijn geen leuke dingen waar ik energie van krijg, maar dingen die moeten of dingen die me overkomen.

Stress en je brein

Gevolg van te veel tegelijk

Ik ben niet ‘in control’, verlies het overzicht en mijn aanpassingsvermogen wordt steeds minder omdat ik slecht slaap en rusteloos ben. Mijn hoofd raakt overprikkeld en mijn lijf wordt moe. Ik kan niet goed meer relativeren, ga negatief en zwart-wit denken (Ik ga nooooiiiiiiit meer daten!).

Gevolg daar weer van is dat ik nog gevoeliger ben voor het weer en voor prikkels. Ik sleep mezelf op discipline door de dagen, heb geen zin in contact met mensen en word extra kritisch op mezelf. Angst en dwang nemen ook iets meer toe door alle spanning. Ik wil niet nog meer ellende dus controleer ik bijvoorbeeld extra. Ik wil controle.

te veel tegelijk

De negatieve cirkel doorbreken

Ik heb geleerd dat ik niet gelijk tegen al het negatieve in moet gaan, maar het er gewoon moet laten zijn. Dan vloek ik maar even en ben ik even niet zo productief. Ik houd me vast aan de gedachte dat de somberheid overgaat en dat ik rust nodig heb.

Ik bespreek alle beren op de weg met mijn begeleidster die luistert, erkent en meedenkt.

  • Wat kan ik doen? Structuur aanhouden, praten, erkennen, schrijven, focussen op mijn hondje, lezen, muziek luisteren, om duidelijkheid vragen.
  • Wat moet ik accepteren zoals het is? De coronamaatregelen, niet op bezoek kunnen bij zieken, mijn zusje woont niet meer in de buurt, mondkapje in de trein is verplicht.
  • Wat moet ik nu even niet doen? Grote beslissingen nemen, oordelen op mezelf, nieuwe dingen opzoeken, passief worden.
  • Hoe zorg ik voor mezelf? Op tijd naar bed, meer hersteltijd pakken, rustig eten, magnesium en B12 slikken, ademhalingsoefeningen doen, yoga.

Langzaamaan kom ik dan tot rust, verwerk ik de veranderingen en ga ik om met de problemen. Als ik wat uitrust, wordt de somberheid minder. Dan zie ik weer wat er wel is, wat ik goed gedaan heb en ben ik dankbaar. Bijvoorbeeld dat de bibliotheek weer open is en dat ik heb durven bellen om iemand naar de inductieplaat te laten kijken. De zon gaat weer schijnen (ook letterlijk vandaag)!

Hoe ga jij om met te veel tegelijk op je bordje?

Geef een reactie