Het lijkt me lastig om de dagelijkse dingen op drie pootjes te doen, omdat het vierde pijn doet door de operatie aan een knie. De afgelopen dagen moest Josje daarom het wiel weer uitvinden van haar dagelijkse dingen.
De eerste dag heb ik Josje regelmatig in de tuin gezet. Ik bleef haar vasthouden, maar Josje plaste of poepte niet. Binnen plaste ze steeds waar ze lag, want ze kon nog niet staan. De eerste keer dat ze buiten plaste, was ik zo opgelucht. En trots. ‘Goedzooooo!’
Eten ging ook goed na een dag. Vooral natvoer ging erin. Poepen op drie pootjes was echter nog een brug te ver. Maar ook na twee dagen, kon ze dat. Ik weer trots natuurlijk. En opgelucht.
Dan hebben we nog jezelf uitschudden, even alle stress weg. Ik zag Josje aanstalten maken soms om te gaan schudden, maar ze maakte het niet af. Maar ze gaf niet op en leerde uiteindelijk te schudden. ‘Goedzo!’
Zo komt er iedere dag iets bij. Ze heeft weer praatjes en blaft als er een hond voorbij loopt en ze komt weer op schoot liggen. De volgende oefening is het rekken en strekken wat ze normaal veel doet. Dat vergt nog wat repetitie. Al met al zie ik vooruitgang.
De eerste dag na de operatie zag ik het niet zitten, zo zielig was ze. Maar wat een veerkracht heeft die kleine meid. Ik kon haar vandaag niet bijhouden met wandelen. En toen ik net boven was, kwam ze gewoon de trap op stormen alsof er niks aan de hand is.
Ik moet haar even temmen denk ik..
Geef een reactie