Het is bijna twaalf uur nachts als ik de elektrische gril in het stopcontact steek. Een paar minuten over twaalf (gecontroleerd op twee klokken) eet ik beschaamd twee bonenburgers met tomatenketchup. Om twaalf uur staat de calorieteller op nul, dus begin ik altijd opnieuw met tellen. ’s Nachts eten, ik wil het niet maar doe het regelmatig. Juist terwijl ik mijn slaap zo hard nodig heb bij de onrust waar ik mee worstel.
Meestal ben ik ’s avond erg onrustig
Vaak loop ik overdag achter de feiten aan en moet ik dingen opnieuw inplannen. Verder moet ik alle prikkels en emoties verwerken. Als dat om half twaalf nog niet gelukt is, denk ik aan eten om twaalf uur. Zodra er een moment komt waarop ik mag eten, weet ik niet hoe de obsessie te stoppen anders dan… te eten. Dan wordt het een dwanghandeling.
Inmiddels is het een gewoonte geworden en is mijn slaapritme verschoven. Met slaapmedicatie en rustgevende middelen krijg ik het patroon niet doorbroken. Balen, want ik wil om uiterlijk twaalf uur slapen. Ik ontbijt om acht uur en wil acht uur slapen. Die acht haal ik maar zelden.
Ik denk ook niet dat het helpt om een hele maaltijd te verorberen midden in de nacht. Soms heb ik honger, maar meestal is het trek. Het is ooit begonnen met dat ik op kinderen paste en dat werd vaak laat. Dan pakte ik iets om twaalf uur. Ik deed het niet als ik alleen was. Nu helaas wel. Het heeft ook te maken met dat mijn vriend laat slaapt. Daar ga ik in mee, want ik kan niet goed slapen als hij wakker is.
Zo sta ik regelmatig boterhammen met pindakaas of iets anders te verorberen in het donker. Ik wil niet gelijk mijn tanden poetsen, omdat je na het eten een half uur moet wachten. Als ik met een schuldgevoel onder de dekens ben gevlucht, kom ik er niet meer uit om later alsnog mijn tanden te poetsen. Een beeld van verrotte tanden dient zich aan. Ik stel mezelf gerust met de gedachte dat ik voor twaalf uur mijn tanden al gepoetst had.
’s Nachts eten doorbreken
Bovendien mag ik overdag minder eten, terwijl je dan de energie nodig hebt. De nachtelijke calorieën tellen immers gewoon mee en ik heb ook een vast aantal tussendoortjes per dag. Niet mogen eten betekent daarnaast discipline, omdat ik geobsedeerd ben door eten. Zucht. Grom.
Het gaat natuurlijk ook niet om het eten zelf of om de avond alleen. Het begint overdag. Er is nog veel te leren voor mij wat betreft omgaan met prikkels, stress en onrust. Boos worden op mezelf omdat ik iets doe wat ik niet gezond vind, helpt in ieder geval niet. De cirkel wordt niet doorbroken met rationele verwijten.
De focus leggen op wat ik wel wil en wat er nodig is, is belangrijk. Dat is slapen! Zeker nu het ineens zo koud en donker is. Vanavond doe ik weer een poging om op tijd te gaan slapen. Als het niet lukt, dan is dat maar zo. Accepteren… wat is het toch een vreselijk woord. :p
Heb jij ook moeite om bepaald gedrag van jezelf te accepteren?
2 Pingbacks