Bij herstel hoort veerkracht. Veerkracht is voor mij dat je leert van tegenslag. Dat je niet ontkent wat er gebeurd is, maar opstaat en verder gaat. Ik heb veel ellende meegemaakt door onder andere zelfmoordpogingen, buitengesloten worden en klinische opnames maar ik zeg altijd, als is het huilend: ik ben een ervaring rijker. Er is meer in het leven dan lijden. Nu werk ik aan kwaliteit van leven en welzijn. Jarenlang was ik echter alleen maar bezig met veranderen en beter worden.
Therapie en diagnoses
Vanaf mijn 17e had ik verschillende therapieën voor een dwangmatige persoonlijkheidsstoornis, stemmings- en dwangstoornis (een hele mond vol). De symptomen had ik ook wel, maar de diagnoses verklaarden niks en therapie maakte me voornamelijk overspannen. Ik liet me onderzoeken op autisme op advies van een psycholoog. Op mijn 27e kreeg ik de diagnose Autisme Spectrumstoornis (ASS). Het verklaart veel en is voor mij de kern van wie ik ben. Autisme heb ik levenslang, maar ik leer er mee omgaan.
Ik ben nog in therapie bij GGZ, maar wel in een afrondende fase. Ik weet beter wie ik ben. Mijn eigenwaarde is gegroeid, ik heb geleerd om ‘nee’ te zeggen en om minder sociaal wenselijk te doen. Ik ben liever voor mezelf, kan relativeren en ik sta beter in contact met mijn lichaam waardoor ik beter met emoties om kan gaan (zie ook mijn blog over aarden). Ik ben nu dertig en heb een hartje laten tatoeëren, omdat ik eindelijk liefde voor mezelf kan voelen en het leven in het algemeen.
Veerkracht blijven trainen
Wel wil ik nog toe naar meer rust in hoofd en lijf. Stress is voor mij zo gewoon, maar ik ‘gun’ mezelf al wel ontspanning. Met mindfulness, yoga en sporten ga ik de goede kant uit. Een herstelproces is nooit ‘af’. Ruimte innemen is een ander leerdoel voor mij, om te voorkomen dat ik te snel ‘ja en amen’ zeg. Ik kan mensen kopiëren en dat heb ik dan pas laat door. Ik moet mezelf de tijd geven om een mening te vormen en om bij mijn gevoel te komen. Verder is het een kunst om balans te vinden qua (sociale) activiteiten en prikkels. Ik wil veel maar raak snel onder- of overprikkeld.
Ik heb de afgelopen jaren ook geleerd wat niet bijdraagt aan mijn welzijn. Denk aan me schamen voor mezelf, me schuldig voelen voor alles en iedereen, mezelf fysiek beschadigen of kleineren (je bent lelijk, nutteloos, moeilijk, saai en…). Wat ook niet helpt is mezelf verdedigen, anderen willen verbeteren, mezelf terugtrekken, mijn eigenheid verliezen in relaties of niet om steun vragen. Ik merk zulke patronen nu op, zodat ik me er niet door mee laat slepen.
Wat is er wel?
Herstel gaat verder over accepteren wat bij mij hoort, maar waar ik wel last van kan hebben, zoals de constante sneltreinvaart van mijn gedachten, mijn moeite met veranderingen en dat ik niet alles kan (autorijden bijvoorbeeld). Humor vind ik ook belangrijk, deelname aan de maatschappij en zin hebben in de dag.
In mijn weg naar herstel heb ik veel gehad aan lotgenotencontact. Ik voelde me minder alleen. Herkenning geeft bovendien woorden aan dingen zodat je kunt communiceren over wat er in je omgaat. Ik hoop met mijn blog ook woorden, herkenning en begrip te bieden. Lotgenoten zou ik willen meegeven dat een officiële diagnose kan helpen bij het vinden van jezelf en het beter vormgeven van je leven, maar dat je uiteindelijk meer bent dan je diagnose (een cursus ‘Herstellen doe je zelf’ kan daarbij helpen).
Autisme en veerkracht
Autisme bij vrouwen wordt vaak niet erkend of onderschat. Jij autisme!? Dat deed pijn, want dan voelde ik me niet gezien in wat ik allemaal doorga in mezelf. Nu ik wat verder ben in mijn acceptatieproces, kan ik beter loslaten wat anderen denken. Logisch toch dat mensen autisme niet zien als ik gewend ben om het niet te laten zien? Maar ik hoop wel dat mensen hun beeld bijstellen. Ook een autist kan hakken dragen en iemand troosten, om maar iets te noemen. Het helpt bij iemands herstel als de omgeving ook begripvol en steunend is.
Mijn leven wordt gelukkig niet meer beheerst door zelfstigma. Dat geeft hoop voor de toekomst. Ik ben blij dat ik weer energie kan voelen in het dagelijks leven. Ik was jarenlang voortdurend moe. Logisch als je aan het overleven bent. Nu heb ik zin in de dag (meestal dan, laten we niet overdrijven).
Wat betekenen veerkracht en herstel voor jou?
4 Pingbacks