Josje was een paar uur bij mijn buurvrouw toen ik een uitje had. Het is een bekend adres, met bekende mensen dus en een bekend hondje. Ondanks dat het vertrouwd voelt is Josje het allerliefste thuis, bij mij. Dat is toch haar favoriete plekje, gelukkig maar. Maar het is ook fijn dat als ze elders is, dat ze daar gewoon kan ‘zijn’ en haar thuis even los kan laten. Dat lukt de ene keer beter dan de andere keer. Dit keer was ze ontsnapt. Met haar 2,5 kg was ze het tuinhekje bij mijn buurvrouw doorgeglipt. Echter, kon ze bij mij niet naar binnen, omdat dit tuinhekje niet toegankelijk is voor een chihuahua. Gelukkig liep Josje niet verder en ontdekte mijn buurvrouw haar al gauw.
Ik moest hierdoor denken aan de kleine Mandy, die ook het allerliefste thuis was. (Of bij oma en opa, mijn tweede thuis.) Ik weet niet hoe oud ik was toen ik tussen de middag van school naar huis liep terwijl ik naar de overblijfmoeder moest. Dat wat maar één straat. Er was natuurlijk niemand thuis dus ging ik op het stoepje zitten voor mijn huis. Een buurrouw zag mij zitten en heeft toen denk ik mijn moeder gebeld of is naar mij toegekomen. Ik kan het me niet meer herinneren.
Ik wilde gewoon mijn eigen vertrouwde boterhammen denk ik, met beleg dat ik kende. En ik wilde mijn eigen mama en geen overblijfmama! Maar ja, soms moeten eigen mama’s elders zijn. Om te werken bijvoorbeeld of voor een uitje. Dan moeten de kindjes/hondjes toch echt naar de oppas..
Geef een reactie