Josje eet wanneer ze wil en zoveel (of weinig) als ze wil. Als haar bakje leeg is, vul ik het weer bij. Ik weeg het dus niet af en heb geen vaste eetmomenten voor haar. Josje heeft een gezond gewicht en ziet er goed uit, dus dat betekent voor mij dat ze niet te veel en niet te weinig eet.
Ik heb er bewondering voor dat Josje twee brokjes kan eten, maar ook haar hele bakje leeg kan eten. De ene dag eet ze veel minder dan de andere dag, omdat ze zonder dat ze het weet naar haar kleine lijfje luistert.
Niet naar haar hoofd, zoals ik. Ik ben nogal een controlfreak met eten en heb allerlei regels, ontstaan uit angst. Bijvoorbeeld de angst om dik te worden, of te dun, of voedingstekort te krijgen of leegte te voelen; letterlijk en figuurlijk.
Die angsten zijn een stuk minder dan in mijn pubertijd, maar de gewoontes zijn des te sterker en het geeft ook houvast en structuur (nodig voor mijn drukke hoofd). Naar mijn lichaam luisteren en mindful eten is iets wat er dan bij inschiet. Als dat beter gaat, kan ik hopelijk één voor één mijn eetregels laten vallen.
Dat zal zoveel ruimte schelen in mijn hoofd! En ik bespaar tijd, bijvoorbeeld doordat ik niet meer tot in de details mijn eetschema hoef te maken en alles hoef af te wegen (op de gram nauwkeurig).
En als ik echt veeeel te dik word, of dun en ziek, of leeg, lelijk en depressief, dan weet ik in ieder geval dat Josje niet minder van mij houden zal.
Geef een reactie