Daten is niet-weten

Daten vind ik lastig. Net als iets niet-weten. En laat die twee nou altijd samengaan, vooral in het begin.. Het is accepteren/verdragen van alle onduidelijkheid en onzekerheid. Het is zoeken en niet te ver vooruitkijken, maar met een hoger doel: liefde vinden. Ondertussen leer ik veel over mezelf.

Daten is elkaar leren kennen

Hoe korter ik iemand ken, hoe minder informatie ik heb. Dat is wederzijds, dus moet ik ook nog eens bewust nadenken over wat ik deel en laat zien en wat nog niet. Immers, meteen zeggen dat je een autist bent, kan afschrikken als iemand mij nog niet kent als persoon. Ik wacht er ook niet te lang mee, omdat ik niet wil dat ze er via internet achter komen als ze mijn blog vinden. Overigens krijg ik zelden vervelende reacties.  

Als je elkaar online leert kennen heb je wat informatie, maar lang niet genoeg. Dus probeer ik wel binnen twee weken af te spreken. Die eerste date zegt veel meer dan heel veel appjes. Het is wel handig om een keertje te beeldbellen voor een eerste date. Dan kan ik ook al beter inschatten of ik wil daten, omdat ik dan iemand hoor en in beweging zie (i.t.t. een statische foto).

Eerste date 

Tijdens een eerste date ben ik zo bezig met de persoon in me opnemen, met luisteren, met vragen stellen en met de tig prikkels van het café om me heen, dat mijn hoofd zowat ontploft. Het wil niet zeggen dat ik het niet leuk kan vinden. Zolang ik mezelf durf te zijn en ik een leuk gesprek heb met iemand (niet over koetjes en kalfjes), kan het gezellig zijn. Als iemand me aan het lachen maakt, krijgt hij bonuspunten.  

Op een gegeven moment zit ik echt vol en probeer ik een afsluiting te zoeken. Gelukkig heb ik een hondje dat op een bepaalde tijd weer uitgelaten moet worden. Thuis stuitert mijn uren nog hoofd na (uhm, error, andersom natuurlijk). Ik kan niet meer goed nadenken. Soms kan ik gelukkig nagenieten. Dan wil ik nog een keer afspreken.  

Na één date heb ik nog niet echt een gevoel (lees: ik voel van alles, maar kan het nog niet duiden). Daar heb ik meerdere dates voor nodig. Zeker omdat ik me kan afstemmen op de ander en ga volgen als het ware. Wil de ander snel afspreken? Dan wil ik snel afspreken. Vind de ander mij leuk? Dan vind ik hem leuk. De kameleon in mij moet keer op keer op keer bij zichzelf stilstaan en checken: wat wil ik? In de zoektocht naar verbinding wil ik mijn autonomie namelijk niet kwijt raken.

Wat zoek ik?

Als ik probeer te achterhalen wat ik voel of wil, denk ik ook na wat voor mij belangrijk is tijdens het daten met iemand en daarna (zie ook mijn blog over mijn ervaring met relaties). Daten an sich moet leuk zijn, ik moet er naar uit kijken om de persoon te zien en ik moet me aangetrokken voelen tot de persoon. Er is wederzijdse interesse. Tijdens de date moeten we kunnen praten, kunnen lachen en ik moet een beetje op mijn gemak zijn. Ik wil niet alleen maar praten, maar ook dingen ondernemen; kleine dingen en bucketlist-dingen (parachutespringen?). 

De insteek van daten is uiteindelijk een liefdesrelatie krijgen. Als die relatie er komt, zijn er verschillende dingen die ik belangrijk vind, aanvullend op wat ik al belangrijk vind tijdens de date-fase: 

• Goed kunnen communiceren.
• Kleine en grote dingen delen.  
• Er voor elkaar zijn. 
• Geven en nemen (waarbij je graag geeft, niet omdat het hoort). 
• Ruimte, je eigen ding kunnen doen. 
• Elkaar aanvullen, niet opvullen.  
• Leren van elkaar, elkaar inspireren en uitdagen.  
• Verbondenheid en liefde voelen.  
• Verantwoordelijkheid nemen voor jezelf.

Geleerd van daten 

Inmiddels ben ik ruim drie jaar vrijgezel. Ik heb grote stappen gezet in mijn herstel en vermaak me prima in mijn eentje. Maar ik heb nu ruimte in mijn leven voor iemand. Ik heb de afgelopen jaren verschillende keren gedate, van een eenmalige afspraak tot drie maanden. Ik heb verschillende dingen geleerd: 

• Belangrijker dan wat mannen zeggen, is wat ze doen en laten zien. Dus ik moet niet te letterlijk nemen wat ze zeggen.
• Ik heb veel tijd nodig om bij mijn gevoel te komen en daarvoor moet ik alleen zijn.  Zeker omdat je in het begin veel informatie krijgt als je elkaar ziet en in je hoofd zit (dat moet ik onthouden, daar wil ik op doorvragen, ….).
• Informatie over mijn kwetsbaarheid moet ik gedoseerd geven en zonder veroordelend te zijn naar mezelf. Ik mag daarbij best positief zijn, door bijvoorbeeld te laten zien wat ik geleerd heb.
• Hyper zijn of een hyperfocus hebben, wil niet zeggen dat ik verliefd ben. Dat laatste gaat veel dieper en duurt langer.  
• Als ik ergens door geraakt word, getriggerd wordt, moet ik uitzoeken wat dat is. Oud zeer bijvoorbeeld? Of moet ik grenzen stellen, hier en nu, in dit contact?
• Een verandering, zoals een nieuwe persoon in mijn leven, kost veel energie. Uiteindelijk moet het positieve groter zijn dan het negatieve.
• Het is goed voor mij om met een paar mensen te praten over het daten, zodat ik hun visie krijg (en tips) en zelf ook eerlijker naar de relatie kan kijken. 
• Ik heb een vre-se-lij-ke hekel aan datingspelletjes, terwijl ze heel gangbaar zijn. Denk aan hard-to-get spelen. Ik ben daar te eerlijk en ongeduldig voor.  
• Ik ben liever sociaal onhandig, dan dat ik normaal doe en van binnen dood ga van de spanning. Als het er van mij mag zijn, mag het er van de ander ook zijn, is mijn ervaring. Dan kunnen we er ook samen om lachen.

Mezelf zijn

Het belangrijkste is dat ik geleerd heb om mezelf te zijn. Ik wil alleen een relatie met iemand die mij leuk vindt zoals ik ben. Als iemand mij niet leuk (genoeg) vindt, dan zie ik dat niet als afwijzing. Het gaat erom dat ik mezelf niet afwijs (daar heb ik 32 voor moeten worden). 

Pas zei een collega ook nog iets wijs tegen mij: ‘te veel begrip is dodelijk voor je emoties.’ Ik kan echt eindeloos begrip voor iemand hebben en ondertussen doven mijn emoties uit, verdwijnen naar de achtergrond. Terwijl het voor mij een hele goede stap zou zijn om emoties te tonen, het liefst direct (dus niet achteraf erover vertellen). Ik ben immers geen hulpverlener en je hoeft elkaar ook niet altijd volledig te begrijpen. Je moet er kunnen zijn, zoals je bent, met wat je voelt.

Nu heb ik gelukkig Josje. Zij is er altijd. Als ik wel date (dan is ze heeellll jaloers) en als ik niet date. Niet daten is lekker rustig, maar soms saai. Wel daten is het niet-weten verdragen, maar als dat opweegt tegen plezier, ga ik ervoor.   

Zullen we een tv-programma maken ‘Autist zoekt partner’?