Ik zie vanuit mijn ooghoeken een man in zijn voortuintje zitten. Het is warm en ik ben moe en heb geen zin om hem te groeten. De man maakt lokgeluidjes naar Josje, die ze negeert. Ik twijfel even of ik niet toch wat moet zeggen, maar loop door en doe of ik de man niet hoor.
Nu even niet hoor! Ik volg Josjes voorbeeld, die achter me aan loopt. We hadden al een paar begroetingen gehad tijdens deze wandelroute, dus de sociale energie was even op. Ik probeer los te laten wat de man mogelijk van me denkt voor negatiefs.
Dankzij Josje durf ik het aan om te kiezen voor wat goed voor ons is en niet wat sociaal wenselijk is. Zo besparen wij, allebei nogal gevoelig, energie!
Geef een reactie