Als ik weg moet, ben ik vaak onrustig. Zowel qua gevoel als qua bezigheden. Dan loop ik heen en weer in huis om dingen te doen, zoals mijn tas pakken. Josje merkt dat natuurlijk, vaak zelfs al eerder dan ik. Want ook als ik nog niet aan het rommelen ben, voelt zij al mijn onrust. Dat merk ik aan dat zij geen rust meer heeft.
Op het moment van vertrekken zelf geef ik Josje altijd iets lekkers. Zo wordt het geen vervelend moment als ik vertrek en heeft zij even wat te doen als ik net weg ben.
Lange tijd dacht ik dat Josje het vervelend vond als ik weg ging, omdat ze dan onrustig werd. Tot het me opviel dat Josje altijd voor een bepaald keukenkastje ging zitten als ik in vertrekmodus was. Het kastje met… het laatje met botjes en kauwstaafjes. Ze zat dus steeds te wachten op iets lekkers en was helemaal niet bezig met mij! De kleine deugniet. Ze had inmiddels de associatie gelegd tussen mijn vertrek en iets lekkers.
Mandy gaat weg –> ik krijg iets lekkers
Het duurde even voor ik haar door had. Ze had gewoon een strategisch plekje, daar moest ik even hard om lachen. En ik maar denken dat het om mij ging.. Maar goed, ik houd ook erg van eten dus kan Josje geen ongelijk geven.
Geef een reactie