Ik doe veel online. Zo blog ik al jaren en vlog ik sinds kort. Ik heb een profiel op Facebook, Twitter, LinkedIn en Instagram. Bovendien praat ik niet over koetjes of kalfjes, maar stel ik me kwetsbaar op en ben ik erg open. Onder andere over mijn persoonlijke leven met autisme. Op alles wat openbaar is, kun je natuurlijk reacties krijgen, ook negatieve reacties. Ik lees alles, wil het weten (controle!). Gelukkig is het niet heel veel en is het dus bij te houden. En gelukkig zijn de reacties voornamelijk positief. Dat motiveert om door te gaan.
Kritische of weinig reacties
Maar af en toe krijg ik ook lastige of negatieve reacties die ik lastig vind. Dat kan kritiek zijn. Dat vind ik dan in eerste instantie niet leuk, want ik word er onzeker van. Maar al snel kan ik dan omdenken. Dan vraag ik me af of ik het eens ben met de kritiek en zo ja, of ik er ook iets mee kan doen.
Geen of weinig reacties krijgen vind ik ook lastig. Dan vraag ik me af waarom ik al die moeite gedaan heb.. Maar dan moet ik even in de realiteit blijven. Dus niet dramatiseren en denken dat helemaal niemand op mij zit te wachten en dat ik compleet nutteloos ben. Het schrijven zelf is voor mij al noodzaak om die massa gedachten in mij te ordenen. En al heeft maar één iemand iets aan een blog of vlog, dan is dat al iets waard.
Liever heb ik natuurlijks veel reacties en likes en vind ik het leuk als iemand het deelt op social media. Kleine moeite en voor mij een groot plezier, want ik stop veel energie en tijd in mijn schrijven en spreken. Dus delen = heel lief!
Wat bij de zender hoor en niet bij mij
Lastiger is het wanneer iemand vanuit een slechte intentie iets negatiefs zegt. Dat komt gelukkig niet vaak voor bij mijn blogs en vlogs. Dat is eerder op overige dingen die ik deel, bijvoorbeeld een mening ergens over op Twitter. Dan zegt iemand (met een niet herkenbaar profiel natuurlijk) iets fels of beledigends. Het is ook niet de moeite om dat hier te herhalen..
Mijn eerste reactie op negatieve reacties is een heel zwaar en vervelend gevoel. Een soort verlammende paniek. Wat ik tegenwoordig gelukkig steeds sneller kan doen dan, is diep ademhalen. Ik probeer negatieve energie zoveel mogelijk bij de ander te laten en er niets mee te doen. Ik blokkeer die persoon bijvoorbeeld gelijk, want ga mijn kostbare en spaarzame energie niet verspillen aan iemand die in een negatieve vibe zit en moet spuien op alles en iedereen.
Negatieve reacties blijven hangen
Iedere keer weer moet ik dan weer bewust zeggen tegen mezelf dat het negatieve meer over die ander zegt dan over wat ik doe online. En dat het al helemaal niet gaat over mij als persoon. Een ander zal zo zijn redenen hebben om negatief en naar te doen, maar dat is niet mijn probleem. Alle negativiteit heeft een oorzaak, maar daarmee is het nog niet goed te praten natuurlijk.
And the haters gonna hate, hate, hate, hate, hate
Taylor Swift
Baby, I’m just gonna shake, shake, shake, shake, shake
I shake it off, I shake it off
Als ik een nare reactie zie richting iemand anders, dan rapporteer ik dat ook. Bijvoorbeeld als iemand discrimineert, kleineert of beledigt. We moeten het toch een beetje voor elkaar opnemen vind ik, als het vervelend wordt online. Dan komt mijn gevoel voor rechtvaardigheid naar boven hoor. Respect en gelijkwaardigheid zijn zo belangrijk.
Bij mezelf blijven
Hoe dan ook, doen reacties iets met mij. Maar dat is oké. Ik ben onzeker van aard en dat zal nooit helemaal weggaan, hoewel het al honderd keer minder is dan vroeger. Ik zal maar niet delen wat voor hatelijks er allemaal in mijn dagboeken van toen staat over mijzelf en wat voor nare dingen ik mezelf toewenste. :s
Het is nu bovendien leerzaam om te zien hoe ik omga met reacties op mijn blog en vlog, want het weerspiegelt hoe ik in mijn vel zit en waar ik sta in mijn persoonlijke ontwikkeling. En omdat ik nu een zelfbeeld heb, val ik ook minder snel om dan vroeger. Toen hing alles af van wat anderen over mij dachten. Nu weet ik zelf wel beter en heb ik meer eigenwaarde. Daarom is het ook mogelijk om fouten te mogen maken en om het allemaal niet perfect te doen. Een leven lang leren dus!
Wat ik vandaag ook doe of laat, ik ben goed genoeg. Ik ben niet perfect. Ik ben kwetsbaar en soms bang, maar ik ben het waard liefde te ontvangen en erbij te horen.
Schrijfster Brené Brown
Moet je negatieve reacties wel lezen?
Het gaat om goed genoeg zijn en mogen voelen wat je voelt. En wat het online leven betreft, moet je je blijven beseffen dat iemand in het echt niet de optelsom is van online content. Er missen zoveel dimensies in foto’s, tekst en beeld. Gelukkig maar!
Dus moet je nu wel of niet de comments lezen? Dat vraagt ook Bianca Toeps zich af. Zij krijgt wel eens vervelende reacties online of ze krijgt niet lovende recensies, maar toch ook vooral positieve. Die wil je niet missen toch! Niet alles is nu eenmaal voor iedere doelgroep interessant of leuk. Als je iets doet vanuit passie en een goede intentie, is het altijd goed.
Hoe ga jij om met reacties op iets dat jij deelt online?
Anoniem
Mandy, Vaak als ik jouw blogs lee, wordt ik diep geraakt, voornamelijk doordat jij zo mooi verwoordt , hoe het ook vaak bij mij werkt. Ik heb in het verleden een paar keer gereageerd op een opmerking of artikel, en kreeg daar zulke heftige reacties op, dat ik het niet meer aandurf.
Wie weet, na het lezen van jouw beleving ga ik het toch weer een keer durven!
Mandy Verleijsdonk
Dankjewel voor je mooie compliment!
En wat naar dat je heftige reacties hebt gehad online. Nare berichtjes laat ik op mijn blog in ieder geval niet toe, dus voel je vrij hier te reageren.
Denise
Ik lees je blogs altijd en ik heb er veel aan, door herkenning (ik ben niet de enige) en door beter te begrijpen wat er bij mij gebeurd. Ik reageer alleen bijna nooit, omdat ik op dat moment niet direct een zinnige reactie klaar heb. Dus wat ik wil zeggen, ook al reageer ik niet, ik lees altijd en ik heb er veel aan. Dank je voor alle tijd en moeite die je er in steekt!
Naomi
Dat van alles willen lezen uit controle is heel herkenbaar, net als het feit dat negatieve reacties je uit het veld kunnen slaan en lang blijven hangen. Ik snap ook nooit zo goed waarom mensen negatief moeten reageren. Gewoon niet reageren kan dat toch ook? Als je het zo vreselijk vindt om iets van mij te lezen, wat doe je dan op mijn blog/Twitter/Instagram? En ja, dan ben ik dus tegenwoordig ook heel makkelijk met blokkeren. Geen zin om er energie in te stoppen.
Volgens mij ben jij wel een stuk verder hierin dan ik. Ik vind het heel krachtig hoe jij omschrijft dat je nu minder snel omvalt dan vroeger. Lekker blijven delen; ik lees het graag!
Mandy Verleijsdonk
Tja waarom doen mensen negatief? Mij lijkt dat je daar geen energie van krijgt. Begrijpen doe ik het ook niet.
Thanks, geldt ook voor jou natuurlijk: lekker blijven delen!
steven marien (@marien_steven)
Ik ben altijd blij als er iemand reageert op men twitter, ik probeer veel te posten= meer kans op reacties. Als het lukt en iemand reageert, dan voel ik me alsof ik aan het communiceren ben. En daarvoor dient het, dus meer kan ik niet wensen. Vroeger in het echt had ik helemaal geen contact met anderen dan men ouders. En vind het voor een autist als ik een goede progressie om dit te kunnen via text communiceren.
Als er niet geantwoord word, dan is dat geen ramp. Ik deed vroeger nooit mee antwoorden uit mezelf op school. Dus zelf antwoorde ik toen ook niet. Dat kan gebeuren om welke reden dan ook, de wereld is complex en maar goed ook. Als we alles wisten zou het magische er af zijn.
Als er iemand tegen me ingaat. Dat is niet slecht. Dan denkt die er anders over en wil dat ik hetzelfde ga denken. En dan kan er gediscussieerd worden. En misschien word ik hetzelfde denken, misschien niet.
Al bij al is het iets dat ik nooit goed ga begrijpen de kunst der communicatie, door autisme. Maar op mijn autistische manier ( via text) kan ik er wel aan proberen deelnemen. En meedoen is belangrijker dan winnen zeggen ze dacht ik.
Mandy Verleijsdonk
Fijn dat je op deze manier toch contact kan maken met anderen. 🙂
steven marien (@marien_steven)
Dank u.
Denise
Hoi Mandy, ik lees je blog altijd en het helpt me echt, door herkenning (ik voel me minder alleen) en beter begrijpen wat er bij mezelf gaande is. Ik reageer vrijwel nooit, omdat ik vind dat ik dan niets zinnigs bij te dragen heb. Maar ik zal onthouden dat het voor jou fijn is om iets terug te horen, ook al kom ik misschien niet verder dan een duimpje omhoog 👍😊 Liefs, Denise
Mandy Verleijsdonk
Hoi Denise, dankjewel voor je lieve reactie. Iedere reactie; klein of groot is zinnig. Het is ook gewoon een momentje van verbinding. 🙂