Ik snik mijn ouders uit.
Twintig jaar jong.
Veertig jaar oude pijn
te snappen en verwerken.
Hier, vierentwintig uur
werken per dag.
De deur gaat dicht.
De grote weekendtas op
wieltjes rolt niet.
Hij slakt en huilt slijm.
Struikelend sjokt hij voort.
Een slijmspoor achterlatend
Ik word gek, maar
over een jaar rol ik
naar huis met hoop
of moet ik dan verder leren
voor dat andere hokje
in een andere kliniek.
Geef een reactie