Popje

Tien jaar geleden leed ik nogal.
Toen ik na een lange opname
de psychotherapeutiekliniek verliet,
kreeg ik een ballon mee.
Symbolisch, van de dramatherapeut.

Er zat geen knoop in, zodat ik
de ballon leeg kon laten lopen
als ik iets los moest laten. Correctie,
mocht, over ‘moeten’ spraken we niet.

De ballon stond ook symbool voor spelen,
want ook dat mocht ik weer leren.
Tijdens dramatherapie durfde ik dat
niet met mijn zelfgemaakt popje,
bij creatieve therapie.

Het popje schreeuwde om vreugde,
maar had geen mond, zie je?
Die hebben we inmiddels gevonden.
En we leefden nog lang en opgelucht.