Leven op het autismespectrum

Gedichten

Autisme =

Eerlijk zijn, trouw en puur.
Een unieke kijk hebben op.
Netjes zijn en ordenen.
Passies hebben, al is de
uitvoer soms vertraagd.
Niet oordelen over anderen omdat
jij weet hoe naar dat voelt.

Maar autisme is voor mij ook dat
alle geluiden, geuren en bewegingen
tien keer harder aankomen
of juist dat prikkels niet
bewust worden opgemerkt.
Dat je het overzicht verliest
en dan niet tot actie komt.

Onbelangrijke details blijven
spoken in je hoofd,
dat al overloopt
van komma’s en kruimels.
Dus alles vraagt
herstel- en verwerkingstijd.
Drie weken bij moeten komen
van een week van huis.
Veel meer willen dan past
in een haalbare planning.

Autisme in contact is voor mij
dat je pas weet wat te zeggen
als het moment al voorbij is.
Dat je iemands woorden overschat
omdat het voelen pas daar is
als je weer alleen bent.
Iemands verdriet zien, maar
niet weten hoe te troosten
Soms iets te naïef.

Een dutje doen na een afspraak.
Weken opzien tegen een verjaardag.
Onderschat worden, omdat je de tijd
niet kreeg voor de verwerking.

Het is ook vechten tegen
het stigma. Tegen het systeem.
Terwijl je heel graag mee wil
lopen, zonder te struikelen.
Dat leg je niet uit
in één gedicht.

Autisme hangt samen met
mijn verleden, vandaag de dag, met
mijn persoonlijkheid, intelligentie
en de maatschappij.
Autisme voor mij is
alles. Autisme is niets.
Het is wat het is en ik ben ik.

Geef een reactie