Leven op het autismespectrum

Alle blogs, Sociaal & vrije tijd

Uitgaan als autist

Afgelopen zaterdag was ik in de 013 in Tilburg, bij De nacht staat op. Lekker dansen, voor mij niet vanzelfsprekend. Veel activiteiten die voor de meesten ‘gewoon leuk’ zijn, zijn dat niet voor mensen met een psychische kwetsbaarheid of met een andere neurodiversiteit. Zo kan uitgaan als autist een grote uitdaging zijn. Ik ben die toch aangegaan de laatste jaren, hoe en waarom?

Uitgaan als dertiger

Als tiener en twintiger heb ik niet echt gepuberd in de zin van grenzen opzoeken, gek doen en lol maken. Ik ging wel eens uit hoor, maar niet veel. Vooral in sociaal opzicht vond ik het heel erg lastig, omdat ik nog volop sociale angst had toen. Nu, als dertiger, heb ik een hele ontwikkeling doorgemaakt. Zowel qua zelfvertrouwen als sociale vaardigheden. Ook zit ik goed in mijn vel en wil ik leuke dingen ervaren, waar ik vroeger alleen maar nuttige dingen mocht doen van mezelf.

Corona brengt echter roet in het eten. Gelukkig komen het uitgaansleven en de cultuursector langzaam aan weer op gang. Iets wat ik graag doe is dansen. Hoe ziet zo’n avond er uit? Het liefst dans ik in een club op technomuziek, omdat ik daar lekker in op kan gaan. Ik ga met een vriendin of een klein groepje mensen. Soms drinken we vooraf wat samen, soms ontmoeten we elkaar op de dansvloer. Verder drink ik weinig alcohol, omdat ik er gevoelig op reageer. Ik ben geen kroegganger of barzitter. Vorig jaar ben ik bijvoorbeeld naar Amelie Lens geweest in de 013, naar Draaimolen Festival en naar Impload in Club Smederij.

013
Amelie Lens in 013

Dansen is mijn happy space

Van dansen word ik erg blij. Vooraf heb ik iets om naar uit te kijken en tijdens het dansen bevind ik me in mijn happy space. Van de muziek en het dansen krijg ik energie. Even kan ik het dagelijks leven en al mijn zorgen achter me laten. Ik kom er ook mee in mijn lijf, waar ik normaal vooral in mijn drukke hoofd zit. Ik heb zelfs danstherapie gehad, omdat ik met dans verbinding kon leren maken met mezelf. Als kind en jongere zat ik op dansles, zoals ballet. Het heeft me altijd getrokken.

Nu volg ik geen les, maar dans wel eens thuis alleen. Dat is ook leuk, maar niet te vergelijken met opgaan in een menigte waarin iedereen in dezelfde vibe zit. Het voelt veilig en verbonden terwijl ik toch mezelf kan en durf te zijn. In een club kan ik ook niet even tussendoor de was doen of bellen. Nee, dan heb ik een duidelijk kader met begrenzing van activiteiten die ik thuis niet heb.

Ondanks dat ik sociaal contact lastig kan vinden en het me veel energie kost, heb ik daar met uitgaan minder last van. Dansen is namelijk de hoofdactiviteit en dat geeft houvast. Het is een voorspelbare activiteit, meer dan praten dat is. Tussendoor een praatje maken gaat tegenwoordig gelukkig ook best, omdat ik genoeg sociale vaardigheden heb.

Niet dansen tot je erbij neervalt, want dan is het te laat

Oma van Mandy

Het lastige aan uitgaan als autist

Autisme is er ook bij leuke activiteiten en/of als ik me goed voel. Het is er ook als het niet zichtbaar is aan de buitenkant, omdat autisme vanbinnen zit. Wat kom ik zoal tegen wat het uitgaansleven betreft?

  1. Vooraf vind ik het kaartjes kopen ‘een ding´. Want wanneer weet ik zeker dat ik wil en kan gaan? Besluiten met wie ik wil gaan en dan die persoon vragen vind ik ook ‘een ding’. Soms kan of wil iemand niet en moet ik verder vragen, iets dat ik lastig vind. Verder moet ik dingen voorbereiden, zoals oppas regelen voor Josje. Regeldingen kosten mij veel mentale energie.
  2. Tijdens het uitgaan zelf kom ik ook wat dingen tegen. Zoals bepaalde vervelende mensen die in mijn aura staan! Bijvoorbeeld vrouwen die met hun lange paardenstaart zwiepen of mensen die langslopen met bier en over mij morsen (aargh!). Dan zijn er natuurlijk ontzettend veel prikkels om te verwerken, zoals de muziek, stemmen, felle lichten en geuren (zoals zweet). Ik ben me verder erg bewust van mezelf (‘doe ik niet raar?’). Drinken halen vind ik verder lastig, dat blijft ‘een ding’ voor mij. En bij muziek die niet vloeiend in elkaar overloopt, heb ik moeite met schakelen en in de muziek opgaan. Dan blijf ik meer in mijn hoofd.
  3. Achteraf ben ik heel erg overprikkeld en moet ik nog dagen bijkomen ten kost van normale dagelijkse activiteiten. Soms ben ik somber van de moeheid.
Uitgaan als autist

Coping; omgaan met lastigheden

Toch zijn al die deelproblemen te overzien en heb ik mijn manier gevonden om ermee om te gaan. Dankzij de juiste coping kan ik toch uitgaan.

  1. Vooraf heb duidelijkheid nodig, dus maak ik goede afspraken met degene met wie ik ga. Een beeld hebben van waar ik heen gaan helpt ook, dus ga ik het liefst naar een club die ik ken. Spanning en enthousiasme gooi ik er vooraf uit met onder andere zingen en stimming. Ik maak vaak ook een plan B voor als er iets gebeurt. (Wat als ik Corona heb bijvoorbeeld?) Vervoer kost mij veel energie dus blijf ik graag in de buurt. Ook ga ik altijd maar een dagdeel of eventueel twee, maar twee dagen achter elkaar is niet te doen. Zo maak ik het haalbaar. Daardoor kijk ik ernaar uit in plaats van dat ik er tegenop ga zien.
  2. Tijdens het uitgaan zorg ik voor goede oordoppen voor bescherming van mijn oren, dat scheelt een beetje tegen de overprikkeling. Ik pas verder mindfulness toe bij lastige dingen. Zo moet ik in het begin altijd even landen en voel ik me nog onzeker, maar dat mag. Adem in, adem uit. Mijn routines probeer ik zoveel mogelijk aan te houden. Stel, ik ben ergens in de middag en avond, dan wil ik alsnog om zes uur eten.
  3. Omdat uitgaan tijd en energie kost, moet ik achteraf andere dingen bewust laten om te doen en hersteltijd nemen. Mijn slaapritme is verschoven als ik ’s nachts uitga, en dat vraagt nog meer hersteltijd. Wel probeer ik vast te houden aan mijn routines zoals ontbijten en Josje uitlaten. Ik moet vaak wel dutjes doen de dagen na het uitgaan. Ik probeer ook na te genieten zodat de nasleep niet een te negatieve lading krijgt.

Positieve emoties winnen

Onder aan streep zijn er genoeg positieve emoties, ondanks de vele lastige aspecten van uitgaan. Ik heb bovendien al enkele lastigheden overwonnen, zoals geld mogen uitgeven aan leuke dingen. Dat mocht ik lange tijd niet van mezelf. Ook oefen ik met oogcontact maken en dat is me afgelopen jaar zelfs al gelukt. Dat is dan een kleine overwinning. Wie weet kom ik nog eens een leuke partner tegen op de dansvloer (aangezien ze niet thuis komen aanwaaien en ik van Tinder ook niet echt vrolijk word momenteel.)

Wie weet durf ik ooit eens alleen uit te gaan als ik zin heb om te dansen maar niemand weet die mee kan. Dat zou heel dapper zijn. Wat nog op mijn wishlist staat, zijn bepaalde festivals. Hopelijk mag er langzaam weer meer en staat de maatschappij minder op zijn kop vanwege corona. Dan kan deze dertiger haar pubertijd inhalen. Whoopwhoop.

Laat je niet tegenhouden door een label

Ik vind het belangrijk dat je doet wat je leuk vindt of dat je dingen probeert die je graag eens wil ervaren. Of dat nu uitgaan is of heel iets anders, autisme hoeft je niet tegen te houden. Je kan veel wat neurotypische mensen ook doen, maar grote kans dat het meer energie kost en dat je wat steun kan gebruiken. Vraag daarom hulp bij de lastige aspecten van leuke dingen en leer hoe je het zo fijn mogelijk kunt maken voor jezelf. Jij bent uniek en bepaalt zelf wat je wil. Jij bent uniek en kan leren wat jij nodig hebt om dingen toch te kunnen doen!

Ga jij wel eens uit?

  1. fred

    Er zijn ook autisten die prima kunnen uitgaan, daar graag dan ook iets over!. Ik werk met autisten maar oordoppen tijdens uitgaan heb ik zelden gezien, ze willen er wat meer bij horen dan afzonderen

Geef een reactie