Hoe verder, in therapie of nie?

Ik ben op een rijtje aan het zetten waarin ik persoonlijk wil groeien. Hoe verder? Het doel is niet meer het doel van jaren terug: gezond/perfect/’normaal’ worden. Dat was al niet haalbaar en helemaal niet met de diagnose pdd-nos; autisme is geen ziekte die je oplost. Autisme is ‘leren leven met’ en dat kan zeker een mooi leven zijn. Normaal als in ‘statistisch gezien gemiddeld’ zijn, wil ik niet eens meer.

Ik wil wel minder hobbels op de weg

De kunst is om haalbare doelen te stellen en realistische verwachtingen te hebben om teleurstellingen te voorkomen. Het probleem waar ik tegenaan loop is mijn bottum-up-denken (vanuit details) en mijn gebrek aan top-down- denken (vanuit de kern). Het wordt een theoretische puzzel van duizend stukjes zonder totaalplaatje. Werkpunten blijven maar opkomen in mijn hoofd:

1. Eigen weg volgen en leven vanuit mezelf (eigen regie, willen, zin hebben) i.p.v. van buitenaf leven (moetens afwerken, druk voelen, aanpassen).
2. Emoties beter leren reguleren, minder negatieve gevoelens en stemmingswisselingen hebben.
3. Leren ‘nee’ zeggen, eigen grenzen aanvoelen en bewaken, weten wat ik zelf wil, minder kameleon zijn bij sociaal contact.
4. Makkelijker keuzes maken, prioriteiten stellen.
5. Grijze gebied op zoeken als ik zwart-wit denk.
6. Beter omgaan met prikkels/onrust/stress, energielek voorkomen.
7. Leren loslaten, minder piekeren en rumineren (problemen herkauwen).
8. Meer rust/ontspanning in lijf en hoofd, om kunnen gaan met stilte.
9. Beter slapen en meer balans in energie (niet HYPER!!! en dan weer uitgeput zijn).
10. Op zoek gaan naar passend werk/studie, faalangst aanpakken.
11. Risico’s durven nemen, fouten mogen maken.
12. Weten waar ik beter hulp bij kan vragen en wat ik zelf kan (zelfredzaamheid).
13. Een gezondere relatie met eten hebben (niet obsessief, minder regels, rustig eten).
14. Onderscheiden welke dwangen helpen (grenzen bewaken, structuur geven) versus dwangen die belemmeren (stress geven, angsten in stand houden).
15. Accepteren wat niet te veranderen is.
16. …

Hoe verder, wat heeft prioriteit?

Moet ik eerst de co-morbiditeit (meerdere diagnoses hebben) niet laten onderzoeken, zodat ik bovenstaande doelen beter kan bereiken? Bereik ik deze doelen met mijn begeleiding of is er toch een stuk(je) therapie nodig? Welke therapie dan en in vredesnaam waar en wanneer? Ik mail veel naar zowel formele instanties als vrienden: wat zouden jullie doen? Iedereen zegt wat anders en filteren is niet mijn sterkste punt.

Tijd om zelf te kijken wat mijn kerndoel is, waarbij subdoelen moeten aansluiten. Ik wil de tijd van het niet (h)erkennen van pdd-nos een plek geven. Ik wil in het hier en nu lichter leven en in de toekomst op mijn eigen manier deelnemen aan de maatschappij. Hoe ik dit concreet ga bereiken weet ik niet. Ik weet wel dat ik dingen vaak niet vanzelf leer. ‘Gewoon’ maar leven en ervaren is niet de oplossing.

Het koffieapparaat adviseert rust. Misschien moet ik mijn doelen even laten rusten en de onzekerheid er laten zijn…

17. Onzekerheid durven voelen (ook over deze blog, want ben ik niet te openhartig?).