’Schrijver’ als cadeau

Vandaag ben ik 28 geworden. Net als bij een nieuw jaar, hoort bij een verjaardag ook iets nieuws en positiefs. Ik doe mezelf de titel ’schrijver’ cadeau in het kader van mezelf serieus nemen. Dat motiveert lekker en klinkt mooi, zeker voor een Wajonger zonder baan. Ik denk dat bloggen mij ook motiveert om te schrijven. Het plan was eigenlijk om even niet meer te schrijven voor publiek en de diepte in te gaan. Ik wilde voor mezelf schrijven en had al menig boekplannen.

Stigma weg

Zo wilde ik een leuk boek over autisme bij vrouwen schrijven en niet een informatief boek of een zwaar levensverhaal. Die boeken zijn belangrijk, maar bereiken vaak alleen professionals of mensen met autisme. Ik wil juist het stigma weghalen over mensen met autisme en dan moet ik bij de niet-autisten aankloppen.

Ik wilde ook gaan voor volledigheid en diepgang en dat was lastig bij mijn rol als gastblogger. Steeds dropte ik een puzzelstukje op weer een andere website. Het ging dan vaak over een stukje van mijn problemen. Problemen die voornamelijk waren ontstaan door het niet herkennen van autisme.

Na de juiste diagnose wilde ik het al schrijvende een plek geven in boekvorm. Eerst voor mezelf en na herschrijven mogelijk voor anderen. Ik miste echter het ‘af-gevoel’ van een blog, want een boek schrijven duurt jaren. Daar ben ik (nog?) veel te ongeduldig en onrustig voor.

Schrijver zijn is ook spannend

Nu zit ik ook te stuiteren op mijn stoel. Ik ga immers, op mijn verjaardag, starten met bloggen en nieuwe dingen zijn eng. Er kan van alles mis gaan. Als mijn blog niet meer te vinden is, kan het zijn dat ik hem in een stress- of angstbui heb weggehaald. Het kan ook zijn dat ik een onhandige actie heb uitgevoerd, aangezien ik WordPress nog niet fantastisch (lees: niet) beheers. Digi-dingen uitzoeken vind ik onboeiend, dus tips daarover zijn welkom.

Laat mij maar gewoon schrijven. Ik heb er nog nooit een cent mee verdiend en heb ook nog geen eigen boek, maar ik vind dat geen reden om mezelf geen schrijver te noemen. Er zijn zoveel schrijvers in Nederland en het wordt steeds moeilijker om je boek door een professionele uitgever te laten uitgeven, maar lang leve internet.

Wat ik wil gaan delen zijn kleine stukjes uit mijn dagelijks leven. Dat kan gaan over een supermarktbezoek, boswandeling, dip, hyperbui of wat dan ook. Dit alles vanuit mij, inclusief mijn autisme. Ik ga niet te veel over autisme in het algemeen schrijven, want er zijn al een aantal bloggers die dat heel goed doen. Ik schrijf als een tistje uit Tilburg, maar vooral als Mandy.

Mandy a la schrijver; hoe klinkt dat?