Deel 2 van een tweeluik
Van stress naar rust ga ik niet gemakkelijk zoals ik al beschreef in de blog over mijn ziekmelding. Daar zitten veel stappen tussen, helemaal als ik al een tijdje overbelast ben. Het scheelt daarom enorm dat ik voor mijn vakantie al 1,5 week niet meer gewerkt heb. Als dat niet het geval was, zou mijn eerste week van mijn vakantie helemaal opgaan aan ontladen en ordenen. Die stap kan ik nu afvinken, dus dat is fijn!
Wat ga ik zoal doen in de twee weken van mijn vakantie?
In de eerste week heb ik dinsdag een acupunctuurbehandeling staan, dat is de eerste keer, dus ik ben heel benieuwd of het me iets gaat brengen. Woensdag wil naar mijn oma en opa, waar ik veel te weinig kom.. Donderdag heb ik een eerste hypnotherapie-sessie en vrijdag een gezichtsbehandeling. Het is een beetje een zelfzorg-week dus. Thuis ga ik lekker veel van me af schrijven, lezen, series kijken en schilderen op nummer. Sociaal doe ik het even rustig aan.
Zaterdag ga ik voor een weekje naar het huis van mijn zusje om op haar katten te passen. Ik kijk er naar uit om die twee pluizenbollen gezelschap te houden en vind het fijn om er even uit te zijn. Ik hou van mijn huisje, maar een andere omgeving doet soms wonderen. ‘Echt’ op vakantie gaan is voor mij stressvol. Mijn autisme wint het daarin nog van mijn nieuwsgierige en leergierige aard.
Ont-spannen en ont-moeten
Belangrijk is verder dat ik toekom aan prettige emoties. Dat betekent doen waar ik zin in heb en waar ik behoefte aan heb. Het betekent ook doen wat goed voor me is, ook al ligt daar dan in eerste instantie soms een drempel voor. De natuur opzoeken en aarden is zoiets. Dat doet me goed, maar de drempel is: fiets pakken en naar het bos fietsen. Toch doen!
Verder houd ik me in mijn vakantie gewoon aan mijn normale structuur en routines, qua eettijden, Josje uitlaten, naar bed gaan en opstaan. Dat is een basis om de dag door te komen en om juist ook toe te komen aan de leuke dingen. Maar ik probeer ook te ont-moeten. Er is genoeg te doen wat nodig is wat energie kost, zoals de ramen wassen. Bij al die verschillende ´moetens´ maak ik de afweging tussen niet doen, wel doen of om hulp vragen. Hierin probeer ik een stukje perfectionisme loslaten. Mijn eigen batterij opladen heeft prioriteit.
Hoe verder na mijn vakantie?
Tussen het katten aaien en schilderen op nummer door, wil ik stilstaan en vooruit kijken. Ik kan nu eenmaal niet alleen maar nadenken over koetjes en kalfjes en ontspannen op een neurotypische manier. De overbelasting die tot de ziekmelding op het werk heeft geleid, is echt een moment om weer eens goed naar mezelf en mijn leven te kijken. Waar sta ik?
Ik denk dat ik de laatste tijd bijvoorbeeld te veel ‘ja’ heb gezegd tegen wat er maar op mijn pad kwam, maar nu ben ik wel de richting verloren. Dus ben ik na aan het gaan wat ik op de lange termijn wil en hoe ik daar moet komen. Ik wil bijvoorbeeld graag mezelf scholen in communicatie. Al mijn werkzaamheden zijn daar inmiddels op gericht en ik wil mezelf daarin blijven uitdagen, zo een goede basis leggen voor de toekomst.
Als ik dat echt wil, moet ik eerst andere dingen van mijn lijstje schrappen. Er is veel ruis in mijn leven omdat ik alles interessant vind. Maar het geeft zoveel afleiding en onrust. Dus bepaalde apps moeten weg en voor bepaalde nieuwsbrieven schrijf ik me uit. Ook ga ik niet op alles in wat ik zie op social media. Er gebeurt te veel en ik kan niet alles bijhouden.
Privé koers na mijn vakantie
En wat wil ik qua reviewen, schrijven, vloggen en social media? Juist bij die sociale dingen is het goed om steeds terug te gaan naar mezelf: wat is mijn missie? Zodat ik dingen echt blijf doen uit mezelf en niet alleen voor een ander. Ik heb bijvoorbeeld de behoefte aan meer focus, zodat ik niet zoveel ballen in de lucht hoef te houden. Ik heb de blog over Josje al gepauzeerd.
Verder wil ik kijken waar ik tijd kan besparen. Veel van mijn tijd gaat nog steeds op aan dwangmatig gedrag, zoals dingen veelvuldig controleren en skin-picking. Ik heb het gevoel dat het tijd is om van bepaald oud gedrag afscheid te nemen. Al mijn dwangmatigheden hebben of hadden hun functie, maar soms blijft er enkel een gewoonte over die veel tijd kost. Het doorbreken lukt echter niet met therapie, begeleiding of zelfhulp. Het zit namelijk dieper dan in oppervlakkig gedrag of gedachten. Hopelijk gaat de hypnotherapie me daarbij helpen.
Ook ga ik beter letten op mijn grenzen in sociaal contact. Ik doe te vaak iets voor anderen, wil te graag geven en aardig zijn. En ik heb gemerkt dat mensen dan maar blijven komen, mensen die niet in mijn netwerk zitten. Soms is stelliger zijn belangrijk, dan maar minder sociaal wenselijk doen.. Dan kan ik mijn sociale energie bewaren voor de mensen die echt dichtbij me staan. Dit boek over girlpower helpt me in mijn kracht te gaan staan.
Waar het op neer komt is dat ik minder moet doen dan ik deed. Ik heb meer tijd voor mezelf nodig waarin ik kan herstellen, ontprikkelen, opladen en ontspannen. Keuzes maken dus, grenzen en prioriteiten stellen! Het is een leven lang leren wat dat betreft, maar het hoort bij een herstelproces.
Choose your battles
Werkkoers
Ik hoop dat ik na mijn vakantie niet heel erg op ga zien tegen weer gaan werken. Sowieso zal het wennen zijn, want tegen die tijd heb ik 3,5 week niet gewerkt. Ik zal in mijn werk echt beter op mijn grenzen moeten letten. Dat betekent af en toe ‘nee’ zeggen tegen een taak, telefoontje of overleg. Net als de tijd nemen voor mijn planning om overzicht te krijgen en na mijn werk kijken naar wat ik WEL gedaan heb en niet alleen naar wat nog niet gelukt is. Ik werk maar drie uur per dag, dus heb niet de verantwoordelijkheid van een fulltime baan. Ook qua werkplek is het straks weer even zoeken. Het kantoor biedt structuur, maar geeft ook veel prikkels.
Pfff, ik weet het nu nog niet allemaal.. Daarom eerst vakantie; van stress naar rust gaan zover mogelijk is. Zodat ik straks met een helder hoofd weer betere beslissingen kan maken, vanuit intrinsieke motivatie en zonder mezelf te verliezen. Hopelijk schijnt de zon de komende tijd. Licht en warmte van de zon doen me altijd goed.
Wat betekent vakantie voor jou?
Steven Marien
Vakantie. Dat betekent dat men vader niet gaat werken. En dat ik eens vaker ergens mee heen rij met de auto. Verder blijf ik door corona in de auto. Eigenlijk veranderd er niet veel. Voor mij is het alsof ik op 18 op pensioen ging en ik altijd vakantie heb. En dan is er niets speciaals aan. Ook woon ik in huis met grote tuin van 3300 vierkante meter. Dat geeft altijd al wat vakantie gevoel.
Soms voelt het vreemd. Mijn zus en haar vriend hoor ik altijd zeggen dat ze liever niet meer willen werken, en altijd willen reizen. En ik heb dat dat ik kan doen wat ik wil. Maar ik zat dan weer zo bezeten dat ik kledingbakken wilde leegmaken. Ook al was het gratis als vrijwilliger. Om toch maar te werken ook al was het buiten de maatschappij. Werk heeft me geen geluk gebracht maar pijn. Eeuwige vakantie met autisme ziekte brengt me ook niet echt geluk. Fijne vakantie.