Leven op het autismespectrum

Alle blogs, Sociaal & vrije tijd

Oppaskat in huis: Jimi

“Morgen ga je weer naar huis Jimi-de-Poez,” zeg ik tegen de oppaskat. Gelukkig snapt hij er niets van, want hij houdt niet van het draagkooitje en van een nieuw huis. Zijn baasje is verhuisd en Jimi had voor negen weken onderdak nodig.

Dat zal wennen zijn

“Mandy gaat Jimi-de-Poez wel missen hoor.” Je bent zo lekker zacht. Mijn chinchilla’s houden niet van knuffelen en slapen overdag. Jij was constant aanwezig. Als ik maar even de kamer uitliep, volgde je me. Als ik een dutje deed, kwam je bij me liggen. En als ik ging koken, ging je achter me staan. (Als ik dat even vergat, stond ik op je pootje en riep ik de rest van de avond ‘sorrryyyyyyy’ met een snik in mijn stem.) Als ik weg ging en thuis kwam, zat je te miauwen als ik de sleutel in het slot stak. Gezelligheid.

Toch zijn er dingen die ik niet zal missen. Denk daarbij vooral aan de HAREN. Vooral in het begin, toen het nog wat warmer was, verloor je die veel. Dat dreef me wel eens in tot wanhoop, want ik heb graag een schoon huis en ga graag de deur uit zonder van top tot teen onder de grijze haren te zitten. Ik vrees dat ik over een jaar nog haren van je tegenkom.

Wat fijn is als de oppaskat weg is

De gaatjes in het overgordijn, de gaten in het ondergordijn, in het dekbed en in alle andere dingen in huis die je krabde, zullen helemaal niet weggaan. Je laat blijkbaar graag iets van je achter als herinnering. Toch hoop ik geen littekens te krijgen van de krassen op mijn armen en handen. Wat zijn je nagels en tandjes scherp en wat is de grens tussen spelen en je jachtinstinct bij jou vaag. Je tijgerinstinct ga ik niet missen.

Net als het stukje dood dier dat ik je iedere dag moest voorschotelen, wat ik liever niet zou doen. Het vlees moet het liefst verdeeld worden over drie porties. Als het te lang stond, hoefde je het niet weer. In het begin leefde je onder mijn bed en at je bijna niks. Ik moest steeds vlees weggooien; een pijnlijke klus voor een veganist. Het dier is voor niets gestorvennnnnn. <snot>

Fijn is ook dat ik vanaf morgen weer kan lezen of schrijven zonder dat je erbovenop springt. Laptoppen zonder een staart of kattenkopje voor het scherm is ook handig, net als typen zonder overstekend wild. Slapen zonder bij iedere beweging te worden ge-attacked = prettig. Van huis gaan zonder schuldgevoel over dat je te weinig aandacht krijgt = heerlijk. Niet om de vijf minuten moeten opstaan om een oppaskat uit de gordijnen te halen = rust.

Het is dus hoog tijd dat je teruggaat naar je baasje. Vandaag overlaad ik je met knuffels en aaitjes. Je houdt van aandacht, dus dat vind je vast niet erg. Vanaf morgen kan ik weer meer aandacht geven aan Nono en Suus. Gelukkig heb je ze niets gedaan. <Klopt af.> De deur van hun kamer kan morgen weer open. Gezelligheid.

Hou jij van katten?

Geef een reactie