Psychotisch ben ik niet, maar voor aanhoudende onrust en inslaapproblemen, slik ik antipsychotica. De onrust is na een week medicatie nog niet minder, maar ik slaap tenminste weer voor middernacht. Alle prikkels van de dag krijg ik normaal gesproken gewoon niet genoeg verwerkt. Allerlei gedragsmatige hulpmiddelen en middeltjes van de drogist helpen niet. Ik kan niet op de rem trappen uit mezelf.
Door mijn autismediagnose realiseer ik me beter hoe problematisch mijn overgevoeligheid voor prikkels is. De tools om daarmee om te gaan, heb ik niet. Hoe sluit ik me af, hoe filter ik, hoe verwerk ik prikkels? Ik bungel ergens onderaan de wachtlijst van GGz. Zolang ik de vaardigheid niet heb om elke prikkel, zoals een geluid of rommeltje, niet continue op te merken, moet ik ze minder opzoeken.
Alles willen weten en niet op de rem trappen
Dat is moeilijk, want ik ben graag op de hoogte van dingen. Dat heeft te maken met de behoefte aan controle. Echter, nieuwsberichten, berichten op social media e.d. kunnen blijven hangen in gedachten en kunnen negatieve emoties oproepen. Ik heb ook geen focus meer bij schrijven, studeren en lezen, want ik controleer steeds mijn mail, Facebook en Twitter. Op de rem trappen lukt niet, ik ga maar door.
Naast de behoefte aan controle, zoek ik activiteiten op omdat ik bang ben iets te missen, achter te blijven qua kennis en omdat ik gewoon nieuwsgierig ben. Ik voel me ook snel leeg en nutteloos en dat zijn voor mij zulke zware gevoelens dat ik er voor weg loop. Er is daarnaast een schuldgevoel gekoppeld aan thuis zijn en iets voor mezelf doen. Ik zit in een uitkering en moet daar voor mijn gevoel voortdurend iets voor terug doen. Ik stort me op vrijwilligerswerk.
Plannen en prioriteiten stellen
Bij al die activiteiten moet ik veel vooruitdenken en achteraf moet alles verwerkt worden. Er spelen buiten de activiteit om allerlei dingen die energie kosten. Denk aan sociaal contact, reizen, planning aanpassen, veel prikkels et cetera. Bij de meeste activiteiten merk ik op een gegeven moment dat het meer energie kost dan dat het geeft. De draagkracht is kleiner dan de draaglast, ondanks dat de activiteit leuk of belangrijk is. De drempel wordt hoger en het plezier minder.
Er moeten dan dingen van mijn to-do-lijst voordat de emmer overloopt. Daarom ben ik bijvoorbeeld gestopt met Poetry Circle, waar ik geen overzicht heb doordat het een groepsgebeuren is. Ik stel ook grenzen bij vrijwilligerswerk, sociaal contact en andere activiteiten. Ik wil mijn agenda niet steeds volproppen om negatieve gevoelens uit de weg te gaan. De stress die ik nu heb, is het niet waard.
Het is wel een kunst om niet meteen een nieuwe activiteit op te zoeken als ik een beetje tot rust kom. Dat is een kuil waar ik tot nu toe altijd in viel. Ik heb mijn begeleidster gevraagd me hierin af te remmen. Dat na aanleiding van een inzichtkaart die ik afgelopen week trok bij yoga. Daarop stond dat leegte niet te vullen is met allerlei zaken buiten jezelf. Mijn prikkelverslaafde, maar overprikkelde brein, zag dit als een STOP!
Kun jij je agenda goed bewaken en op de rem trappen?
Yentl
Zo herkenbaar wat je beschrijft in je blog! Bedankt voor het schrijven…. Ik ben nog heel erg bezig met het ontdekken en accepteren van mijn autisme en herkenning is dan altijd fijn! Dat filmpje is ook weer nieuwe informatie voor mij.
En de wachtlijst in de GGZ is echt vreselijk. Ik heb er ruim een half jaar op gestaan en door allerlei fouten heb ik het geluk dat ik nu ‘al’ hulp heb, want eigenlijk was ik nog lang niet aan de beurt. Ik heb pas een maand hulp, maar gespecialiseerde hulp is wel een verademing vind ik. Want heb al veel hulp gehad op verschillende gebieden en ook begeleiding aan huis, maar de hulp die ik nu heb is wel veel beter. Dus hou vol en hou hoop! Liefs,
Mandy
Jij bedankt voor je reactie.
Gelukkig heb je nu eindelijk specialistische hulp. Heel veel succes met je verdere proces.
De moed zakt me soms even in de schoenen, maar ik hou vol. Ik blijf op de rem trappen, omdat het nodig is.
Liefs,
Mandy
ArcusKogamiyata
Sterkte, verklaard je nieuwe blog ritme, patroon nog niet herkend wua publicatie voor januari. Social media, is miet zen 😉 Het leven gaat “meestal gewoon door ook al zou je wat missen. Energie verdelen is lastig, morele druk uitkering, is ook niet goed gemoetsrust
Mandy
Ik blog iedereen zaterdag, vanaf februari om de week 😉
Wilhelmina
Duidelijk en goed geschreven blok. Dacht eerst dat je helemaal geen ondersteuning had,maar je hebt wel een begeleidster die jouw op weg probeert te helpen,wat ook deels lukt. Goed van je! Het is niet eenvoudig de rem er op te zetten als je tegelijkertijd alles wilt volgen en weten. Heb zelf een andere complexer stoornis,maar dit komt bij mij ook zeker voor. Voelt ook als een stuk inleveren voor mij althans,maar luister ik niet naar die schreeuw om rust,dan ben ik dagen bezig om weer wat te stabiliseren.Kater komt in deze gevallen later. Je bent goed bezig,al zul je ook nog wel eens vallen. Sterkte en sucses op je verdere levenspad. Liefs Wilhelmina💗
Ineke van Rijnbach
Ik heb zelf OCD zoals je weet, maar dit komt mij ook zo bekend voor Mandy. Wikken, wegen, plannen en grenzen bewaken. Veel leuk vinden, maar erg oppassen dat die vork met hooi weer niet te zwaar wordt.
Sterkte xxx