Mezelf trakteren

Bij de schrijfclub vanochtend schonk ik koffie in mijn eigen meegebrachte beker met een scheutje sojamelk. Thuis had ik de melk al extra lang opgeklopt, want dat opschuimding is zo leuk. 😀 Uiteraard bracht ik ook mijn eigen bammetjes mee voor de lunch: zuurdesemboterhammen met sojaboter en veganistische kaas. Ik durfde het eigenlijk niet mee te nemen, want wat als anderen dachten dat het echte kaas was? Verstopt achter mijn laptop at ik de ‘kaas’, gemaakt op basis van kokosnootolie.

Ik vergat te proeven doordat ik zo bezig was met mezelf verstoppen. Had ik het mezelf eindelijk toegestaan om Wilmersburger te kopen, proefde ik het niet! Ik vond drie euro voor een paar plakjes ‘kaas’ duur, dus kocht het steeds niet. Ik ben nooit een enorme kaaseter geweest, dus miste kaas niet heel erg. Toch wilde ik de vegan kaas een keertje proberen. Dat hoort er een beetje bij als veganist.

Verantwoording afleggen aan mezelf

Nadat ik genoeg argumenten had kunnen vinden, mocht ik de kaas eindelijk kopen en mezelf trakteren. Variatie op brood is gezond. Ik wil Jumbo steunen met geld omdat ik het goed vind dat ze aan vegans denken. Wilmersburger wil ik laten weten dat ik achter ze sta. Ik compenseer het door zuinig te doen met de kaas. Ik kan het anderen laten eten, die denken niet zonder dieronvriendelijke kaas te kunnen. Ik… Het leek me prettig om niet wekenlang meer te piekeren over of ik het mocht kopen of niet. De kaas moest uit mijn hoofd en op mijn bord.

Eerder deze week zat ik ook een ochtend bij de bibliotheek (thuis is er te veel afleiding). Ik was niet vooruit te branden, staarde maar naar mijn toetsenbord en had nergens zin in. Na twee uur piekeren of ik koffie mocht halen voor mezelf, trok ik mijn jas aan. Waarom maakte ik me toch zo druk over twee euro! Toch voelde ik me schuldig toen ik afrekende. Voor sojamelk moest je nog bijbetalen ook. Door de stress, morste ik een deel (ter waarde van twintig cent).

Mezelf trakteren, mogen ‘leven’

Geld uitgeven aan dingen die in verhouding duur zijn, vind ik zo lastig. Als je iets zelf maakt/koopt, is het veel goedkoper en dat gaat moeilijk uit mijn hoofd. Een drankje van de supermarkt kan wel tien keer zo goedkoop zijn als een drankje in een café. Ik kan er rationeel natuurlijk van alles tegenover zetten. Je betaalt voor de gezelligheid. Je mag af en toe best iets leuks of lekkers kopen, dat heet zelfzorg. Het geld gooi je niet weg, want iemand anders koopt daar zijn zuurdesembrood van. Geld is er om te rollen. Je…

Met rationele argumenten tem ik mijn onzekerheid ietsje, maar schuldgevoelens en de angst voor spijt of teleurstelling verdwijnen er niet mee. Ik vind het lastig om te genieten en mezelf iets te gunnen. Trakteren is duurder, maar makkelijker, want je geeft en neemt niet alleen. Ik heb een heel zwaar leven. Gelukkig is er eten als troost. Morgen zal ik de kaas bewust proeven.

Trakteer jij jezelf wel eens ergens op?