Leven op het autismespectrum

Alle blogs, Co-morbiditeit

Haat-liefde verhouding met eten

Tegenwoordig wordt er van alles georganiseerd rond ‘borreltijd’, maar ik wil gewoon om zes uur een bord eten voor mijn neus. Gisteren ging dat niet, omdat ik bij een evenement was waar ik zelf ook een speech hield. Toen het zes uur was slikte ik een meegesmokkelde pompoenpit in; mijn voorgerecht. Eenmaal thuis at ik de al eerder gekookte hoofdmaaltijd zonder deze op te warmen. Ingewikkeld, maar ik houd ook van eten. Het is een verhouding van haat-liefde.

Ik kijk uit naar eten

Ik leef toe naar mijn eetmomenten en voel me leeg als ik niet mag eten. Als eten niet bestond, zou het leven maar saai  zijn. Eten is voor mij iets waar ik geen stok achter de deur voor nodig heb. Voor de meeste andere dingen in mijn leven ligt een drempel. Door te eten kom ik bovendien met beide benen op de grond; enorm belangrijk bij een druk en overprikkeld koppie.

Toch heb ik er een haat-liefde-relatie mee. Toen ik voor het eerst in therapie ging, kwam ik binnen bij de afdeling eetproblematiek. Er is bij mij overigens nooit een eetstoornis gediagnosticeerd. Ik heb nooit eetbuien gehad, overgegeven o.i.d. Ik was wel bang om dik of dun te zijn/worden, want wilde ‘normaal’ zijn. Op school vergeleek ik mezelf met anderen.

Naar mijn lichaam luisteren, durfde ik niet

Ik vond mezelf een lelijke peer. Mijn hoofd was mijn vluchtoord. Ik ging lezen over eten en op basis daarvan bedacht ik regels. Ik ging calorieën tellen om controle te hebben. Snoepen mocht op een gegeven moment ook niet meer. Het ging een beetje richting orthorexia en ik was mager. Gelukkig ben ik altijd blijven eten.

Bij mij is het probleem meer gaan zitten in de inflexibiliteit, misschien door de behoefte aan routines. Eten is voor mij de rode draad door de dag. Iedere dag eet ik op dezelfde tijden en om de 2,5 uur. Het geeft stress en gepieker als ik op 1 van de tijdstippen niet kan eten. Dan denk ik zwart-wit; als ik één keer afwijk, komt het nooit meer goed met mij. Ik vermijd dingen als ze niet passen bij mijn eettijden. Samen eten of uit eten gaan zijn lastig, omdat ik dan niet de volledige controle heb.

Ik moet iedere dag minimaal 2000 calorieën eten en maximaal 2500. Ik blijf het moeilijk vinden dat het gemiddelde voor een vrouw 2000 is en ik daar niet genoeg aan heb. Er zijn nog wat minder overheersende regels en regels voor als ik niet aan een regel kan voldoen; een soort plan B.

Haat-liefde
pizza!

Haat-liefde bij autisme

Mensen met autisme hebben regelmatig ook een eetprobleem. Als bij iemand behandeling voor een eetstoornis niet aanslaat, is het goed om te kijken of er sprake van ASS is. Je moet dan tegen rekening houden met een andere informatieverwerking. Voor mij heeft het ook een andere kijk gegeven op mijn dwangmatigheid rondom eten. Ik zoek houvast.

Graag zou ik minder tijd kwijt zijn aan plannen wat ik precies ga eten. Ik wil minder gedachten hebben over eten en iets flexibeler omgaan met regels. Minder controleren hoeveel calorieën ik per dag binnen krijg en minder bezig zijn met wat anderen eten, zijn ook doelen. Ik ben er nog niet, maar ik ben tegenwoordig wel tevreden over mijn lichaam en ik kan en mag genieten van eten. 😉

Geniet jij van eten?

Geef een reactie