Mede dankzij mijn autismediagnose, ben ik mezelf gaan begrijpen en accepteren. Ik ben gaan leven vanuit mezelf in plaats van me te voegen naar wat hoort en moet. Toen ik dat nog niet kon, was ik overspannen en depressief. Jarenlang wilde ik dood, want ik wist niet hoe te leven in een wereld vol prikkels en verwachtingen. Ik had toen last van de dooddoeners die ik hoorde.
Weg met dooddoeners
Ik ben nu blij dat ik nog leef en vind het belangrijk om het taboe dat rust op suïcidaliteit de wereld uit te helpen. Want veel mensen vandaag de dag kennen echter nog steeds geen of te weinig geluk om te leven. Het taboe dat rust op suïcidaliteit helpt daarbij niet, want het maakt hen nog eenzamer. En als er al over gesproken wordt, zijn er zoveel oordelen en misvattingen dat iemand die suïcidaal is de volgende keer wel zwijgt. Die persoon heeft geen energie om de strijd aan te gaan. Daarom wil ik een paar misvattingen met je delen; wat ik niet kon in de periode dat ik aan het overleven was.
Lees de dertien dooddoeners over suïcidaliteit op Debutantenschrijfwedstrijd.nl. En als je meer willen lezen over dit onderwerp, zie dan ook mijn blogs over psychische problemen. Daar deel ik meer ervaringen en ervaringskennis-
Auti-Man
Wow, wat dapper dat je hier zo open over kunt schrijven. Het zal heel moeilijk voor je geweest zijn. Maar toch heb je doorgezet als een echte krachtpatser. Respect! Al goed dat je er nog bent, anders was deze super goede blog er ook niet. Deze blog is zonder enge twijfel goede entertainend, dat is niet alleen voor mensen met autisme (zoals ik). Maar ook is deze blog supergoed voor mensen die geen of weinig kennis hebben van autisme. Ook zij kunnen heel veel uit je blog leren.
Mandy Verleijsdonk
Dankjewel! Ik hoop ook dat mensen zonder autisme het ook lezen ja. 😉