Leven op het autismespectrum

Alle blogs, Therapie & begeleiding

Danstherapie, van ‘freeze’ naar ‘dance’

Als kind, dansten ik en mijn zusje wanneer mijn vader muziek maakte. Bijvoorbeeld als we al in bed lagen met het dekbed als jurk. Of in de huiskamer waarbij we bevroren in een bepaalde move als de muziek even stopte omdat mijn vader muzieknoten opschreef. Dat was een positieve freeze. Als de muziek weer klonk, mochten we pas verder dansen. Het was een leuk spelletje waarbij ik uit mijn hoofd kwam, een soort danstherapie voor kinderen.

Later in mijn leven bevroor ik op vervelende manieren. Denk aan angst en depressie waarbij ik van mijn dekbed echt geen jurk meer kon maken. Of aan een laag zelfbeeld waardoor ik mezelf niet durfde te zijn en mezelf niet durfde te uiten. Heel naar is het om op slot te zitten. Het maakt eenzaam, want je hebt geen ‘echt’ contact met anderen meer. Mijn ballerina-toekomst vervloog, want om te bewegen heb je energie nodig.

Met danstherapie uit mijn hoofd komen

Inmiddels 29, ben ik bij individuele PMT (psychomotorische therapie) bezig met dansen volgens de methode van de 5Ritmes (ontwikkeld door Gabrielle Roth). Je danst dan op vijf verschillende ritmes: eerst vloeiend, dan staccato, dan chaos, dan lyrisch en op het laatst stil. Bijpassende muziek helpt om in beweging te komen. Mijn doel is zelfexpressie door eerst te leren luisteren naar mijn eigen lichaam. Ik beweeg vanuit mezelf in plaats van dat ik iemand anders kopieer; een specialité van mensen met autisme.

Ik ga circa eens per maand naar de PMT-therapeut en behandel dan één ritme. Thuis oefen ik daar verder mee. Het is afhankelijk van het ritme, mijn energieniveau en stemming hoe vaak en lang ik dans en welke bewegingen ik maak. Om een beetje een beeld te hebben bij de ritmes, maak ik er collages bij. Bij vloeiend horen voor mij bijvoorbeeld loofbomen in de wind.

Ik vind het lastig om te vertrouwen op mezelf en zelf muziek te zoeken, dus dans ik nu nog op muziek van Roth zelf. Helemaal vanuit het niets gaan dansen is ook een te grote stap, maar ik heb handvatten. Zo volg ik steeds een bepaald lichaamsdeel. Ik kan ook ruimte innemen (hoog, laag, links, rechts) en snel of langzaam dansen.

PMT toepassen in het dagelijks leven

Steeds meer voer ik een stukje meer Mandy in de dans. Wat je in dans of danstherapie tegenkomt, kan je vertalen naar het dagelijks leven. Ruimte innemen doe je ook door duidelijk te praten bijvoorbeeld of een open houding aan te nemen als je op straat loopt.

Er is bij danstherapie geen goed of fout, maar mijn gedachten denken automatisch wel in die termen. Ook voel ik me bekeken, al heb ik de gordijnen dicht. Maar ongemak mag er zijn, dat hoort bij mij. Soms ben ik minder angstig en zelf energiek. Dan is het zo fijn om heerlijk te bewegen en wat spanning kwijt te raken.

Emoties uiten lukt me niet zo goed met schrijven of praten. Bij het eerste ben ik vooral bezig met mijn gedachten ordenen. Bij praten ben ik vooral bezig met de sociale aspecten. Op dit moment oefen ik met het ritme chaos. In het dagelijks leven is dat voor mij paniek-in-de-tent, maar in dans is het juist fijn om de controle los te laten.

Af en toe gaat deze couchpotato ’s avonds wel eens uit. Dan vind ik harde muziek heerlijk en sta ik juist graag tussen de mensen omdat ik me beschut voel. Ik wil vaker uitgaan. Mijn wens is ook om eens naar festivals te gaan zoals Pinkpop. Vroeger was ik te depressief en angstig maar nu heb ik de behoefte om te ‘leven’.

Dat betekent niet dat ik mijn routines en regels loslaat, want die heb ik nog steeds nodig en juist als ik de deur uitga. Ik probeer die dan aan te passen waar nodig. Ik wil namelijk meer ruimte maken om te lachen en dansen. Dat gaat steeds beter. De onzekerheid voor het onbekende en de moeheid achteraf heb ik daar voor over. Met wat hulpmiddelen zoals oordoppen kom ik ook een eind.

danstherapie

Ask me out!

Het glas-in-lood-raam dat ik eens maakte op een creatieve vakantie, herinnert mij er aan dat ik mag dansen. Dat een verleden van overleven niet betekent dat er geen hoop is op leven. Jammer trouwens dat creatieve therapie en muziektherapie zijn weg bezuinigd in de GGz. Praten en denken is niet altijd de juiste of enige oplossing.

Dus zoek je nog iemand om mee te dansen, ask me out (ruim van te voren please). Ik moet me voorbereiden en op het moment zelf moet ik er meestal even inkomen, maar uiteindelijk ben ik best soepel in de heupen. 😉 Dansen geeft mij iets om handen en vind ik makkelijker en leuker dan op een terras wat drinken.

Verder hou ik enorm van het theater zoals het Nederlands Dans Theater. Waarom doe ik dat dan amper? Genieten zit nog niet genoeg in mijn systeem. Herinner me er maar eens aan, want soms hang mijn gordijn voor mijn glas-in-loodraam. Herinner me maar aan wat danstherapie me leerde.

Hoe voel jij wat je voelt en hoe uit je emoties?

Geef een reactie